אורבני, מבנה ציבור, מגדל, נוף, שימושים מעורבים, תל אביב-יפו
/
מנחה: 2020, אמיר מן
"בשנת 1967 הגה הנרי לפברה את המושג ""הזכות לעיר"" כדרישה להשתתפות אזרחית, שוויונית ודמוקרטית בעיר.
בעידן הקפיטליזם הניאו ליברלי הפכה העיר לפרויקט כלכלי בעודה מהווה מנוע ומשאב מרכזי בצבירת הון וביזמות פרטית, והתביעה ל-""זכות לעיר"" שבה ועולה.
במציאות זו העיר מקודמת באמצעות בעלי עניין פרטיים היוצרים פרויקטי ראווה, במקום טיפול במרקמים שגרתיים יותר. תהליכים אלו מביאים הן למסחור העיר כמרחב פיזי והן לפגיעה בעירוניות.
פרויקט זה מציע תרחיש בו העיר מתעצבת בדמות שונה מזו שגובשה על ידי היזמים, ומתמקד כמקרה בוחן במע""ר הצפוני בתל אביב- מרכז עסקים הכולל מגדלי משרדים ומגורים בהם חולפים מדי יום עשרות אלפי אנשים.
התכנון מחדש רואה את המע""ר כיחידה אחת, ומייצר מקום דמוקרטי ומזמין המשיב את הזכות לעיר הן לדיירי ועובדי המתחם והן לעוברי האורח.
"
"In 1967, Henri Lefebvre coined the term ""the right to the city"" as a demand for a civic, egalitarian, and democratic participation in the city.
In the era of Neoliberal Capitalism, the city has become an economic enterprise, functioning as an engine and a primary resource for capital accumulation and private entrepreneurship, and the claim for a ""right to the city"" resurfaces. In this reality, the city is advanced by private stakeholders who create projects for show, instead of caring for more mundane issues. Such processes result in the commercialization of the city as a physical space and impair urban life.
This project proposes a scenario in which the city takes a different shape from the one formed by the entrepreneurs, using Tel Aviv's northern CBD – a business center that includes office and residential buildings that host tens of thousands of people daily – as a case study. The replanning views the CBD as one unit, and creates an inviting, democratic space and brings the right to the city back to both the area's residents and employees and to visitors."
"في عام 1967، وضع هنري مفهوم ""الحق في المدينة"" كشرط للمشاركة المدنية والمساواة والديمقراطية في المدينة.
في عصر الرأسمالية النيوليبرالية، أصبحت المدينة مشروعًا اقتصاديًا في حين أنّها تُشكّل محركًا وموردًا رئيسيًا في تراكم رأس المال وريادة الأعمال الخاصة، وعادت المناداة في ""الحق في المدينة"" للظهور.
في هذا الواقع، يتم تعزيز المدينة من خلال أصحاب المصلحة الخاصين الذين ينشئون مشاريع عرض، بدلاً من التعامل مع المزيد من الأنسجة الروتينية. تؤدي هذه العمليات إلى تسويق المدينة كحيز ماديّ وإلحاق الضرر بالمدنية.
يقدم هذا المشروع سيناريو يتم فيه تخطيط المدينة بشكل مختلف عن الشكل الذي شكّله المطورون، ويركز كحالة اختبار في مركز الأعمال الرئيسيّ في شماليّ تل أبيب – مركز أعمال يضم أبراجًا مكتبية وسكنية حيث يمر عشرات الآلاف من الأشخاص كل يوم.
تعتبر إعادة تصميم مركز الأعمال الرئيسيّ كوحدة واحدة، وينشئ مكانًا ديمقراطيًا وجذابًا ويُعيد الحق في المدينة لكل من سكان وموظفي المجمع والمارة."