גריעה, סחיפה, שחיקה. בקצה רצועת החוף הצפונית, בגבול המשותף לישראל וללבנון ולמרגלות הר הגיר ההיסטורי, התנפצות וחלחול מי הים הובילה לשחיקת וחשיפת הסלע ויצרה את תופעת הטבע הייחודית- הנקרות.
EROSION צמח מנקודת מבט ביקורתית ואישית כתושבת אזור ראש הנקרה, הרצון לממש את הפוטנציאל שטמון באתר המוזנח והרעוע יצר פרויקט שמאפשר גבול מסוג אחר- מרחב טבע מפורז שמאדיר את סביבתו ומשמש כפלטפורמה לאינטראקציה בונה בין אנשים ואוכלוסיות.
ההתערבות באתר מבקשת לשזור את מלאכת האדם ומלאכת הטבע, ליצור גבול רך ומרחב שמגשר על ההפרדה הפיזית, מנקז פעילות משותפת, חובקת כלכלה ותרבות, ומהווה רקמת חיבור בין העבר, ההווה והעתיד. השימוש בעוגנים אדריכליים ופנומנולוגיים, שמבססים את השראתם במערות הנקרות, חושפים רבדים נוספים ופונקציות שמקשרות בין מדינות, מפלסים, חומריות ותנועה, כשבמרכזם החייאת שרידי מסילות הרכבת המנדטורית ופעילותה כתחנת גבול בינלאומית מחוללת שינוי.
Drift, erosion, weathering.
At the edge of the northern coastline, on the Israel-Lebanon border and underneath the historical chalk cliff, the shattering and seepage of seawater led to erosion and rock exposure and created a unique natural phenomenon – the grottoes.
EROSION grew out of a critical and personal point of view, as a resident of the Rosh HaNikra region, and from a desire to fulfill the potential of the neglected and dilapidated site. The project enables a different kind of border – a demilitarized natural space that elevates its environment and functions as a platform of constructive interaction between people and populations.
The on-site intervention seeks to intertwine the works of man and nature by creating a soft border and a space that bridges the physical separation, essentializes joint activity that encompasses economy and culture, and is a connection between the present and future. The use of architectural and phenomenological anchors inspires by the grottoes expose additional layers and functions that bind together countries, levels, materiality, and movement. At the center of the project – the revival of the remnants of the Mandate railway, and its operation as a change-promoting international border station.
"التناقص، الانجراف، التآكل. في نهاية الشريط الساحلي الشمالي، على الحدود المشتركة بين إسرائيل ولبنان وعند سفح جبل الجير التاريخي، أدّى انفجار مياه البحر وتسربها إلى تآكل الصخور وتعرضها وخلق الظاهرة الطبيعية الفريدة – الجحور.
نما ""التآكل"" من وجهة نظر نقدية وشخصية كمقيم في منطقة رأس الناقورة، وبدافع الرغبة في استغلال الإمكانات الكامنة في الموقع المهمل والمتهالك. يُتيح المشروع نوعًا مختلفًا من الحدود – مساحة طبيعية منزوعة السلاح تمجد بيئتها وتعمل كمنصة للتفاعل البناء بين الناس والسكان.
يسعى التدخل في الموقع إلى تشابك عمل الإنسان وعمل الطبيعة من خلال إنشاء حدود ليّنة ومساحة تسدّ فجوة الفصل الماديّ، تُيسّر النشاطات المُشتركة، وتحتضن الاقتصاد والثقافة، وتُكوّن نسيج وصل بين الحاضر والمستقبل. يكشف استخدام المراسي المعمارية والظواهر، التي تُثبت إلهامها في الكهوف والتجاويف، وتكشف عن طبقات ووظائف إضافية تربط بين البلدان، المستويات، المادية والحركة التّين تتمحوران حول إحياء بقايا خطوط السكك الحديدية من فترة الانتداب وإعادة نشاطها كمحطة حدودية دولية يُحدث تغييرًا."