"ברחבי העולם יש כ-70 מיליון אנשים שנאלצו בעל כורחם לעזוב את בתיהם ומולדתם כדי לברוח ממלחמה, אלימות ורדיפה. כיום, רובם המכריע הם מבקשי מקלט החיים במדינות זרות כחסרי מעמד.
האג'נדה הרווחת היום בקרב ארגוני סיוע בינלאומיים היא כי הדרך הטובה ביותר לקליטת מבקשי המקלט היא על ידי שילובם במרכזים אורבניים ולא במחנות פליטים, אך בהעדר הכרה, מבקשי המקלט נדחקים לשוליים ומתקשים לקבל מענה לצרכיהם הבסיסים ביותר ללא ארגוני סיוע. פרויקט זה יוצא מנוקדת הנחה שהפליטים יכולים לתרום כלכלית למדינה המארחת ומציע תכנון לאזור כלכלי על גבול מדיני כאלטרנטיבה למחנה פליטים תוך שילוב מגורים, תעסוקה ואינטראקציה עם התושבים המקומיים.
"
"There are about 70 million people around the world who were forced to leave their houses and homelands to flee from war, violence, and persecution. Today, most of them are asylum seekers who live in foreign countries as stateless persons.
The common agenda of international NGOs is that the best method to help absorbing asylum seekers is by integrating them in urban centers rather than refugee camps. But due to the lack of recognition asylum seekers are marginalized and struggle to provide for their basic needs without aid organiations.
Asylum seekers' needs have been narrowed down to two elements – food and shelter – and the assumption is that the easiest way to provide these rights is in refugee camps. One of the important needs of refugees is the right to provide for themselves. Most host countries forbid them to work. By doing so, instead of allowing refugees to join the job market alongside the locals, they remain dependent on international aid.This project assumes that refugees can be economically beneficial for their host country, and proposes the planning of an economic area on a state border that offers an alternative to refugee camps while integrating housing, employment, and interaction with the local population."
"هناك حوالي 70 مليون شخص في جميع أنحاء العالم أجبروا على مغادرة منازلهم ووطنهم هربًا من الحرب والعنف والاضطهاد. واليوم، فإن الغالبية العظمى منهم من طالبي اللجوء الذين يعيشون في دول أجنبية باعتبارهم عديمي الجنسية مع الآثار المترتبة على ذلك.
تم اقتصار احتياجات طالبي اللجوء إلى عنصرين – الغذاء واللجوء، والافتراض أن الطريقة المُتاحة لتأمين هذه الحقوق هي من خلال مخيمات اللاجئين. أحد أهم احتياجات اللاجئين هو الحق في مصدر رزق، ومعظم البلدان المضيفة تنكر الحق في العمل، وبالتالي، بدلاً من السماح للاجئين بالاندماج في سوق العمل إلى جانب السكان المحليين، فإنّهم يبقون معتمدين على المساعدة الدولية.
يعتمد هذا المشروع على فرضية أن اللاجئين يمكنهم المساهمة مالياً في البلد المضيف. ويقدم التخطيط لمنطقة اقتصادية على حدود سياسية توفر بديلاً لمخيم للاجئين مع الجمع بين الإقامة والعمل والتفاعل مع السكان المحليين."