الأهمية الثقافية لصيانة النسيج التاريخي حول محطة حيفا- الشرق
המשמעות התרבותית בשימור המרקם ההיסטורי סביב תחנת חיפה-מזרח
The Cultural Significance in Preservation and Renewal of the Historical Context around Haifa-East Train Station
אורבני, חינוך, חיפה, מבנה ציבור, נוף, שימור, שימושים מעורבים, תחבורה
/
מנחה: 2020, אמנון בר אור
מאז הקמתו ולכל אורך תקופות פעילותו היה מתחם תחנת רכבת חיפה (כיום חיפה-מזרח) נקודת הכובד המשמעותית ביותר במערך הרכבת ההיסטורי בא"י. זהותו הייחודית כצומת תנועת ים ויבשה, כצומת מסילות וכצומת תחבורה ותפעול הינה מערכיו המרכזיים. זהות זו גם נקראת כמפגש של תרבויות לאורך ציר הזמן וכנקודה ייחודית של קיבוץ נרטיבים ועמים. אופי ייחודי זה של המתחם, ניכר גם במערכת הגדולה שהוא חוליה בה: מסילת העמק (1905); גם היא הוקמה כחלק מרעיון של שינוע בין תרבויות ובפועל, שלוחה זו הביאה עמה נוסעים רבים ויצרה אפקט ייחודי של קוסמופוליטיות במרחב בו התקיימה. פרויקט זה מתעסק במשמעות התרבותית של המרחב המדובר כחלק מדרך תרבות היסטורית, ונוקט בפרקטיקת השימור, המציעה להסתכל על בליל ההיסטוריה המוחשית אך גם הבלתי מוחשית שפקד את המקום ולהנכיח אותו, ביחד עם תכנון בר-קיימא המביט קדימה, על הצרכים העכשיווים.
Since its establishment and throughout its years of operation, the Haifa (today Haifa-East) Train Station compound was the most significant focal point in the historical Palestinian railway system. Its unique identity as a crossroads of land and sea transportation, an intersection of railways, and a hub of transport and operation, is one of its primary assets. This identity is also viewed as a convergence of cultures through history, and a unique confluence point of narratives and peoples.
The compound's distinctive characteristic can also be seen in the larger system it belongs to – the Jezreel Valley Railway (1905). it, too, was part of the concept of moving cultures, and in practice, the railway conveyed many passengers and created a special cosmopolitical effect in its surrounding area.
This project deals with the cultural significance of that space as part of a historical-cultural route. It employs conservation practice, which suggests observing both the tangible and intangible history of the place and making them palpable, together with sustainable planning that is forward-oriented and concerned with current needs.
منذ تأسيسها وطوال فترات تشغيلها، كانت محطة حيفا للسكك الحديدية (الآن حيفا-الشرق) أهم مركز ثقل في نظام السكك الحديدية التاريخي في البلاد. حيث تعتبر هويتها الفريدة من نوعها تقاطع الحركة البحرية والبريّة، تُدعى هذه الهوية أيضًا لقاء الحضارات على طول الخط الزمني وكنقطة فريدة لتجميع الروايات والشعوب. هذا الطابع الفريد للمجمع واضح أيضًا في النظام الكبير الذي هو جزء منها: سكة الوادي (1905)؛ تم تأسيسه أيضًا كجزء من فكرة التنقل بين الثقافات، وعمليًا، جلب هذا الفرع معه العديد من المسافرين وخلق تأثيرًا فريدًا للعالمية في الحيز الذي كان موجودًا فيه. يتعامل هذا المشروع مع الأهمية الثقافية للمساحة المعنية كجزء من مسار ثقافي تاريخي، ويتبع ممارسات الصيانة، ويعرض النظر التوليفة التاريخيّة الماديّة وأيضًا غير الماديّة التي حلت بالمكان واستحضارها، إلى جانب التخطيط المستدام الّذي ينظر للمُستقبل، للاحتياجات المعاصرة.