הזמן הוא רב-פנים ובלתי-נתפס. מחזורי וליניארי, אובייקטיבי וסובייקטיבי, יומיומי וטקסי, חיים ומוות. אנו מדחיקות ומדחיקים את קיומו, בגלל הפחד מהמוות. אך ללא לילה אין יום, בלי חורף אין קיץ, וכך אין חיים בלי מוות. זה העולם האמיתי. תל אביב יפו, כמו ערים רבות, דוחקת החוצה את תהליכי הטבע והזמן, מנסה לשלוט ולהיאבק בהם. העיר הופכת לרצף מתוכנן וצפוי, נקי מ"לכלוכי" הזמן וההתכלות.
האזור שבו התמקדתי בדרום תל-אביב הוא מוזנח והרוס, אנונימי וללא זהות, חצר אחורית, חופשי. שוליים במרכז. ביטויים שונים של זמן ושינוי. אזור מלא בקסם, שיומר בקרוב במתחמי מגורים "על-זמניים", "נצחיים".
בהשראת הקיים, אני בוחנת בפרויקט איך לשחרר מהשליטה שבתכנון ולתת לזמן להיות שותף פעיל בעיצוב המרחב. פרויקט שהוא נקודה בתהליך, אף פעם לא מושלם, המאפשר חיים שמודעים לחלוף הזמן.
Time is multifaceted and incomprehensible. Cyclical and linear, objective and subjective, daily and ceremonial, life and death. We repress its existence because we fear death. But without night there is no day, without winter there is no summer, and so without death, there is no life. This is the real world.
Tel Aviv-Yafo, like many other cities, pushes out natural and temporal processes, tries to control and fight them. The city becomes a planned and predictable sequence, empty of the marks of time and erosion.
The area on which I focused in southern Tel Aviv is neglected and abandoned, anonymous and without identity, a backyard, liberated. Fringes at the center. Different expressions of time and transformation. It is a magical area that will soon be exchanged for "timeless," "eternal" residential compounds.
Inspired by the existing, in the project, I examine the possibility of being liberated from control in design and how to allow time to be an active participant in shaping the space; a project that is only one part in a process, never complete, which enables life that is aware of the passing time.
"الوقت متعدد الأوجه ولا يمكن تصوره. دوري وخطي، موضوعي وذاتي، يومي واحتفالي، حياة وموت. نحن نقمع وجوده خوفاً من الموت. ولكن بدون ليل لا يوجد نهار، وبدون شتاء لا يوجد صيف، وبالتالي لا حياة بدون موت. هذا هو العالم الحقيقي. تل أبيب – يافا، مثل العديد من المدن، تطرد خارجًا عمليات الطبيعة والوقت، في محاولة للسيطرة عليها ومحاربتها. أصبحت المدينة تسلسلًا مخططًا ويمكن التنبؤ به، بعيدًا عن ""أوساخ"" الزمان والتلف.
المنطقة التي ركزت عليها في جنوب تل أبيب مهملة ومدمرة ومجهولة الهوية وبدون هوية، فناء خلفي، حر. هامش في المركز. تعابير مختلفة للوقت والتغيير. منطقة مليئة بالسحر، والتي سيتم تحويلها قريبًا إلى مجمعات سكنية ""مؤقتة"" و ""أبدية"".
من وحي الواقع، فإنني أدرس من خلال المشروع كيفية التحرر من التحكم في التخطيط ومنح الوقت فرصة ليكون شريكًا نشطًا في تصميم الحيز. المشروع يمثل نقطة في العملية، لا يتسم بالكمال مطلقًا، ويسمح بحياة واعية بمرور الوقت."