פרויקט זה בוחן את שאלת הבעלות הפרטית על קרקעות ובהפיכתן לסחורה כאחד משורשי משבר הדיור הגואה, וכן את מרכיב הבעלות כמחולל באדריכלות בכלל.
דרך פרספקטיבה זו שואף הפרויקט להניח יסודות למהלך מרחבי רדיקלי חדש: שמיטת קרקעות במסגרת "שנת יובל" במרחב העתידי של שכונת שדה דב.
כך, באמצעות שימוש במושג האוטופיה ככלי להרחבת הדמיון התכנוני, עוסק הפרויקט בפיתוח מודלים אוטופיים להתארגנות מרחבית המאתגרים את תפיסת הבעלות הפרטית במרחב ההתערבות.
כדרכן של אוטופיות, פרויקט זה מיועד לקרוא "קריאת כיוון", הנוגעת להבנה של מרכיב הבעלות על הקרקע בתכנון האדריכלי ובחלופות הרעיוניות לבעלות הפרטית והפוטנציאל שלהן למיתון משבר הדיור.
יתרה מזאת, הפרויקט מעוניין להציע כי הלך החשיבה האוטופי באדריכלות הישראלית ראוי שיחזור לסדר היום, לשולחנות הסטודנטים לאדריכלות ותכנון ולמרכזי הערים, כמצפן לתכנון מיטיב אשר מודע להיותו תמיד פוליטי.
يدرس هذا المشروع مسألة الملكية الخاصة للأرض وتحولها إلى سلعة أساسية كأحد جذور أزمة الإسكان المتصاعدة، وكذلك عنصر الملكية كمولد في الهندسة المعمارية بشكل عام.
من خلال هذا المنظور، يهدف المشروع إلى وضع الأسس لخطوة مكانية جذرية جديدة: التخلص من الأراضي كجزء من "سنة اليوبيل" في الفضاء المستقبلي لحي سدي دوف.
وهكذا، باستخدام مفهوم المدينة الفاضلة كأداة لتوسيع خيال التخطيط، يتعامل المشروع مع تطوير نماذج طوباوية للتنظيم المكاني الذي يتحدى مفهوم الملكية الخاصة في مجال التدخل.
وكما هو الحال في المدينة الفاضلة، فإن هذا المشروع يهدف إلى أن يسمى "القراءة الاتجاهية"، التي تتعلق بفهم عنصر ملكية الأراضي في التخطيط المعماري والبدائل المفاهيمية للملكية الخاصة وقدرتها على التخفيف من أزمة الإسكان.
علاوة على ذلك، يهتم المشروع باقتراح إعادة العقلية الطوباوية في العمارة الإسرائيلية إلى جدول الأعمال، إلى طاولات طلاب العمارة والتخطيط ومراكز المدن، كبوصلة للتخطيط المفيد الذي يدرك دائما أنه سياسي.