דקאן הפקולטה לאמנויות ע"ש יולנדה ודוד כץ, אוניברסיטת תל אביב
פרופסור אדריכל ערן נוימן
בוגרות ובוגרים יקרים,
בראיון שנתן מיס ון דר רוהה בשנת 1947 לעיתונות המקומית בניו יורק לקראת הצגה של תערוכה רטרוספקטיבית של עבודותיו במוזיאון לאמנות מודרנית בניו יורק, טען האדריכל הגרמני-אמריקאי שהאדריכלות היא הרצון של כל תקופה ותקופה המתורגמת לחלל. ון דר רוהה למעשה עמד על הקשר ההדוק בין תפישות תרבותיות וחברתיות לבין התוצרים שלהן. אדריכלות, כמו כל יצירה, משקפת את החברה שיצרה אותה.
מובן שוון דר רוהה צדק. אלא שלאדריכלות תפקיד נוסף: לעצב ולהשפיע על הפרט והחברה. החלטות תכנוניות, עיבוד של פרוגרמה לכדי בניין ספציפי, עיצוב סביבה בצורה אחת ולא אחרת – כל אלו משפיעים על האופן בו אנחנו משתמשים במרחב ומכאן על האופן בו התודעה שלנו מתעצבת.
בימים אלו, של משבר בריאותי וכלכלי כלל עולמי, משבר הקורונה, תפקיד האדריכל.ית הופך משמעותי אף יותר. כיצד הסביבה אמורה להגיב למשבר? מהו מרחב הפעולות שעל בניין לאפשר לנו? מה אנחנו רוצים להשיג באמצעות עיצוב הסביבה? את התשובות הלא פשוטות לשאלות אלו ואחרות, אתם תצטרכו לתת. במהלך הלימודים הענקנו לכם את הכלים הביקורתיים והמקצועיים לחשוב ולהגות מרחב עמוק, מורכב ובו זמנית גם גמיש. כולי תקווה שתשתמשו בכלים אלו בזהירות ובאחריות.
בהצלחה, ואל תשכחו לחזור אל הבית שלכם – בית הספר.
أعزائي الخريجين والخريجات،
في مقابلة أجراها السّيد فان دير روه في عام 1947 للصحافة المحلية في نيويورك قبل معرض استعادي لأعماله في متحف الفن الحديث في نيويورك، ادّعى المهندس المعماريّ الأمريكيّ الألمانيّ بأن هندسة العمارة هي رغبة كل فترة والفترة مترجمة إلى الفضاء. في الواقع، أصر فان دير روه على العلاقة الوثيقة بين التصورات الثقافية والاجتماعية ونتاجها. تعكس الهندسة المعمارية، مثل أي عمل، المجتمع الذي أبدعها.
بالطبع، أنّ فان دير روه كان على حق. لكن للهندسة المعمارية دور آخر: التصميم والتأثير على الفرد والمجتمع. قرارات التخطيط، معالجة برنامج لمبنى معين، تصميم بيئة بطريقة أو بأخرى – كل هذه تؤثر على الشكل الذي نستخدم به الحير وبالتالي طريقة تشكيل وعينا.
في هذه الأيام، أزمة صحية واقتصادية عالمية، وأزمة الكورونا، أصبح دور المهندس المعماري أكثر أهمية. كيف تستجيب البيئة للأزمة؟ ما هو حيز النشاطات الذي ينبغي أن يتيحها لنا المبنى؟ ما الذي نريد تحقيقه من خلال التصميم البيئيّ؟ الإجابات غير المعقدة على هذه الأسئلة وغيرها، سيكون عليكم تقديمها. خلال دراستكم، قدمنا لكم الأدوات النقديّة والمهنيّة للتفكير والتصور لمساحة عميقة ومعقدة ومرنة في نفس الوقت. آمل كل الأمل أن تستخدموا هذه الأدوات بحذر ومسؤولية
بالنجاح ولا تنسوا العودة إلى بيتكم – المدرسة
Dear Graduates,
In an interview Mies van der Rohe gave to the New York press before a retrospective exhibition of his works in the Museum of Modern Arts, the German-American architect claimed that architecture is the will of every single epoch translated into space. In fact, van der Rohe highlighted the strong link between social and cultural perceptions and their products. Architecture, like any creation, reflects the society that produced it.
Obviously, van der Rohe was right. However, architecture has another role: to shape and influence the individual and society. Planning decisions, processing a program into a specific building, designing an environment one way instead of another – they all impact how we use space, and consequently, how our cognition is shaped.
In these days of global health and economic crisis, the COVID-19 crisis, the architect’s role becomes even more significant. How should the environment respond to the crisis? What is the range of activities a building should allow us? What do we want to achieve vis-à-vis the environment? You are the ones who will be asked to provide the complicated answers to these questions and others. During your studies, we gave you the critical and professional tools to think and devise a profound, complex space that is also flexible. I sincerely hope you will utilize these tools with consideration and responsibility.
Good luck, and remember to return to your home – the school.
ראש בית הספר לאדריכלות
ד"ר אדריכל רועי קוזלובסקי
פרויקט הגמר נועד לממש את החופש: החופש לחשוב איך לחוות את עצמנו ואחרים, ולהעלות שאלות חיוניות, בוערות, לגבי הזמנים שלנו, המקומות שלנו, העתידים שלנו; החופש לבחון את ה"שלנו" על ידי חקירה של האדריכלות ומה היא יכולה לחולל. החופש הזה מחייב עמל בלתי פוסק של ניווט המחשבה מעבר לדרכים ממוסדות לעשיית והערכת אדריכלות, ותוך כדי כך לטבוע חותם אישי, ולחולל שינוי. זוהי תמצית פרויקט הגמר.
לחופש זה מצטרפת גם ההכרה במיגבלות הנובעות מעבודה עם אחרים, והצניעות המתחייבת מהבחירה המודעת לכבד את הערכים, ההנאות והקשיים של האחר. זהו האתגר של אחר סיום הלימודים–שימור הדחף לדון ולעשות אדריכלות כייעוד, כמקצוע, ומקור פרנסה: על כן, אין פרויקט סופי, העבודה הטובה איננה נגמרת.
تم تخصيص المشروع النهائي ليُمثّل لحظة الحرية: حرية التفكير في كيفية تجربة المشتركة مع أنفسنا والآخرين، وطرح أسئلة ضرورية ومثيرة حول أوقاتنا وأماكننا ومستقبلنا؛ حرية التحقّق من "لنا" من خلال استكشاف العمارة وما يمكن أن تحققه. تتطلب هذه الحرية الجهد المتواصل لتوجيه الفكر المبتكر بخلاف طرق مؤسسات إنشاء وتقييم الهندسة المعمارية، وفي الوقت نفسه وضع بصمة شخصية، وإحداث التغيير. هذه هي خلاصة المشروع النهائي..
تترافق هذه الحرية مع الاعتراف بالقيود الناتجة عن العمل مع الآخرين، والتواضع الذي يتطلبه الاختيار الواعي لاحترام قيم، متع ومصاعب الآخر. هذا هو التحدي الّذي ستواجهونه بعد إنهاء الدراسة – الحفاظ على الرغبة في النقاش وصناعة الهندسة المعمارية والقيام بها كهدف، كمهنة، ومصدر رزق: لذلك، ليس هناك مشروع نهائي، العمل الجيد لا ينته
The individual thesis project marks the moment of freedom: the freedom to reflect on our shared experience of ourselves and others, and ask necessary, urgent questions on how to relate to our times, our places, our futures; and the freedom to querry this "our" by exploring "it", architecture and what it can do. This freedom entails the ardorous labor of navigating one's thought away from ready-made, conventional approaches to making and valuing architecture, and towards realizing its transformative potential, to leave your mark and make a difference. That is the essence of a thesis project.
But this freedom also implies the conscious, humbling awareness of the limitations and constraints posed by working among others, choosing to understand and respect their their varied values, their pleasures, their struggles. This is what lies ahead, the routine, everyday labor of making a living by making buildings. We wish you the freedom to assume this dual responsibility: There is no final project, the good work never ends.