Mia Evron

מיה עברון

مايا عـﭬـرون

اعدلوا

עשו משפט

Do Justice

גבול, חברתי, מבנה ציבור, קהילתי
מנחה: יורם עקיבא שילה
מקום המשפט מכיל בתוכו מנגנונים של בקרה ופיקוח עם היררכיה מרחבית מובחנת. המבנה שנועד לטובת הציבור עומד מנוכר ומוגבה מהמרחב העירוני. הגבולות הברורים למדי במערכת מייצרים שלושה גורמים עיקריים המתקיימים בו זמנית ולחוד במבנה: השופט, הנשפט והאורח. הפרויקט מציע גישה חדשה לתכנון מבנה בית המשפט שמביאה עמה שינוי מהותי ביחס בין המוסד המשפטי לציבור. הרעיון העיצובי מושתת על התפיסה כי הגבולות אינם חד משמעיים ומוחלטים, אלא ניתן לייצר באמצעותם מרחבים מורכבים ואסימטריים המייצרים שיח ואינטראקציה. הפרויקט ממוקם במרכז העיר נתניה לצד מוקדי עניין ציבורים ומצביע על החשיבות של בית המשפט כחלק מחיי העיר והקהילה. על ידי ייעוד המבנה כבית משפט קהילתי, הוספת פרוגרמות ציבוריות ופתיחת המבנה לרחוב הוא שואף להכניס את הציבור כחלק אינטגרלי במבנה. מקום בו צדק נעשה וצדק נראה.
The place of justice contains mechanisms of control and supervision with a distinct spatial hierarchy. The building which was intended for the benefit of the public, stands alienated and elevated from the city and the urban texture. The systems’ clear boundaries creates three main users that exist simultaneously and separately in the structure: the judge, the defendant and the guest. This project introduces a fresh approach to courthouse design, fundamentally transforming the relationship between the legal institution and the public. The design concept is rooted in the idea that boundaries are not fixed or absolute; instead, they can be employed to create complex and asymmetric spaces that encourage dialogue and interaction. Located in the heart of Netanya, near key public amenities, the project underscores the court’s significance within the community. By designating the building as a community court, incorporating public programs, and making it accessible to the street, the project seeks to integrate the public as a vital component of the space- a place where justice is not only served but also witnessed.
يضمّ مكان القضاء في داخله آليّات رقابة وتفتيش من خلال هرميّة حيّزيّة واضحة. البناية المُعَدّة لصالح الجمهور تنتصب منعزلة ومنسلخة ومترفّعة عن الفضاء المدينيّ. الحدود الواضحة على نحو مفْرِط في المنظومة تخلق ثلاثة عوامل أساسيّة تتحقّق بالتزامن وعلى انفراد في البناية: القاضي؛ المحكوم عليه؛ الضيف. يعرض المشروع نهجًا جديدًا لتخطيط بناية المَحْكمة يُحْضِر معه تغييرًا جوهريًّا في العلاقة بين المؤسَّسة القضائيّة والجمهور. الفكرة التصميميّة ترتكز على التصوُّر أنّ الحدود ليست قاطعة ومطلَقة، بل يمكن من خلالها (أي الحدود) خلق فضاءات مركَّبة وغير متناسقة تخلق حِوارًا وتفاعلًا. يقع المشروع في وسط مدينة نتانيا إلى جِوار بنايات تضمّ مراكز جذب للناس، ويشير إلى أهمّيّة المحكمة كجزء من حياة المدينة والمجتمع المحلّيّ. يسعى المشروع إلى إدخال الجمهور كجزء تكامليّ في البناية، من خلال تخصيص البناية كمحكمة مجتمَعيّة، وإضافة برامج ومخطَّطات جماهيريّة، وفتح البناية على الشارع. هو مكان لا يمارَس فيه العدل فحسب، بل يكون مرئيًّا كذلك.