אורבני, נוף, ערים מעורבות, שימור, שימוש חוזר, תחבורה, תשתיות
/
מנחה: מוטי בודק
קו הרכבת יפו-ירושלים מהווה נדבך חשוב בהיסטוריה הרכבתית בארץ ישראל, בהיותו קו הרכבת הראשון שנסלל בארץ ובמזרח התיכון. הקו משקף תקופה של התחדשות מקומית ואזורית, שהביאה להתפתחות כלכלית, חקלאית, תיירותית ותעשייתית ולגידול ביישובים לאורך המסילה ובתחנות הקצה.
הפרויקט מציע את החייאת תוואי הרכבת ההיסטורית שיצא משימוש, כמכלול נופי ואדריכלי ליניארי המשתמש בהיגיון המקורי של התשתית כשרשרת מותאמת טופוגרפיה. התוואי שאיבד כביכול מערכו מקבל חיים חדשים ומקנה משמעות למרחב כחלק מתפיסת עולם אקולוגית-ערכית. בזאת גם מאפשר הזדמנות לחצות לרוחב מדינה בעלת אוריינטציה אורכית.
ההצעה העוסקת בשיח של REUSE ושימור מייצרת מודעות לנושא ארעיות הציוויליזציה הטכנולוגית ובכך מעוררת קונטמפלציה בדבר עתידן של תשתיות העבר.
התנועה האיטית שנתפסת כמגבלה של הקו הישן מהווה בסיס לכלכלה נופית וקהילתית חדשה ופוטנציאל ליצירת מערכת פעילויות, קהילות ונופים המבוססת על שימוש מחדש בתחנות הנטושות והמערכת החקלאית והפיכתם למוקדי חינוך, תעשייה ותרבות. בחרתי לפתח שלושה מרחבים על תוואי המסילה המתמודדים עם הדיס אוריינטציה של שינוי חברתי וטכנולוגי מואץ בעידן בו הכל הווה משתנה/מתמשך [THE SHORT FOREVER], כמכניזם חברתי ליצירת זהות לאומית ולפיתוח חברה יצרנית.
פיתוח זה צפוי לחזק את הרצף ההתיישבותי בין שני המטרופולינים – ירושלים ותל אביב ואת מעמדו של עמק שורק כמרחב חקלאי-יצרני לאומי וכאתר תיירות בין לאומי.
The Jaffa-Jerusalem railway line holds significant importance in the railway history of Israel, as it was the country's first railway line and the first in the entire Middle East region. The line reflects a period of local and regional revitalization, which led to economic, agricultural, tourism, and industrial development, as well as the growth of settlements along the railway and at its terminus stations.
The project proposes the revitalization of the abandoned historical railway track as a comprehensive landscape and architectural linear entity that utilizes the original logic of the infrastructure as an adapted chain within the topography. The once-neglected track comes back to life and gains significance as a space that is part of an ecological and values-oriented worldview. Additionally, it provides an opportunity to traverse the country transversely, transcending its longitudinal orientation.
The proposal, which focuses on the discourse of reuse and preservation, generates awareness regarding the temporality of technological civilization's infrastructures and thus evokes contemplation about the future of past infrastructural systems. By emphasizing the importance of preservation, it prompts a contemplation of the trajectory of historical infrastructural elements in the context of technological advancements.
The perceived limitation of the old railway line's slow movement serves as the foundation for a new landscape and community-based economy, as well as the potential for creating a system of activities, communities, and landscapes based on the reuse of abandoned stations and the transformation of agricultural systems into centers of education, industry, and culture. I have chosen to develop three distinct spaces along the railway track that address the disorientation caused by societal and technological upheavals in an era of constant change [THE SHORT FOREVER]. This serves as a social mechanism for establishing national identity and fostering an innovative society.
This development is expected to strengthen the settlement continuum between the two metropolises – Jerusalem and Tel Aviv – and enhance the status of the Sharon Valley as a national agricultural-industrial space and an international tourist destination.
يعتبر خط سكة حديد يافا – القدس معلمًا هامًا في تاريخ السكك الحديدية في أرض إسرائيل ، كونه أول خط سكة حديد يتم وضعه في إسرائيل والشرق الأوسط.
ويعكس الخط فترة تجديد محلي وإقليمي نتج عنه تنمية اقتصادية وزراعية وسياحية وصناعية ونمو المستوطنات على طول المسار وفي المحطات النهائية.
يقترح المشروع إعادة إحياء طريق السكك الحديدية التاريخي المهجور ، كمجمع معماري خلاب وخطي يستخدم المنطق الأصلي للبنية التحتية كسلسلة طوبوغرافية متكيفة. فالطريق الذي يفترض أنه فقد قيمته يحصل على حياة جديدة ويعطي معنى للفضاء كجزء من نظرة عالمية للقيمة البيئية. ويتيح هذا أيضًا فرصة لاجتياز بلد ذي توجه طولي.
الاقتراح الذي يتعامل مع خطاب REUSE يخلق وعيًا بقضية عدم ثبات الحضارة التكنولوجية وبالتالي يثير التفكير في مستقبل البنى التحتية للماضي.
تعتبر الحركة البطيئة التي تعتبر حدًا للخط القديم أساسًا لمنظر طبيعي جديد واقتصاد مجتمعي وإمكانية إنشاء نظام من الأنشطة والمجتمعات والمناظر الطبيعية على أساس إعادة استخدام المحطات المهجورة والنظام الزراعي وتحويلها إلى مراكز التعليم والصناعة والثقافة. اخترت تطوير ثلاث مساحات على طريق السكك الحديدية تتعامل مع الارتباك الناتج عن التغيير الاجتماعي والتكنولوجي المتسارع في عصر يكون فيه كل شيء حاضرًا متغيرًا / دائمًا [THE SHORT FOREVER] ، كآلية اجتماعية لخلق هوية وطنية وتطوير مجتمع منتج.
ومن المتوقع أن يؤدي هذا التطور إلى تقوية التسلسل الاستيطاني بين المدينتين – القدس وتل أبيب ومكانة عيمق سوريك كمنطقة إنتاجية زراعية وطنية وكموقع سياحي دولي.