חברתי, חינוך, מבנה ציבור, קהילתי, שימושים מעורבים, תל אביב-יפו
/
מנחה: אמיר מן
בית הספר הינו מוסד לימודי בו ילדים ובני נוער לומדים ומתחנכים כ-12 שנים מחייהם. מתוקף זה הפדגוגיה החינוכית והתכנון האדריכלי בעלי השפעה גדולה על עתידם ועיצוב זהותם האישית של הילדים. ניכר כי טיפולוגית הבינוי הרווחת של המוסד החינוכי מבטאת הירארכיה קבועה ומיושנת המורכבת מארבעה אלמנטים עיקריים – הכיתה, המסדרון, החצר והגדר. הפרויקט המוצע מבקש לבטל הירארכיה זו באמצעות כינון יחסים חדשים בין מרכיבי בית הספר והקהילה.
מבעד לתכנון מבנה בית ספר תיכון במתחם התחנה המרכזית הישנה בשכונת נווה שאנן שבדרום תל-אביב, אני מבקשת לגבש מתווה לאדריכלות "מאפשרת" וגמישה, כזו היכולה להתאים עצמה למגוון מודלים של הוראה ואינטראקציות חברתיות. בית הספר עתיד לספק עבור השכונה, לאחר שנים של הזנחה, מוקד עירוני תרבותי שיעבוד בסינרגיה עם הקהילה המקומית המוחלשת ויעניק לה חוסן ועורף תרבותי. אני מאמינה כי שילוב מבנה בית הספר בקונטקסט האורבני ושזירת המוסד החינוכי ברקמה החברתית יתרמו ללמידה איכותית, כחלק מפעילות קהילתית והתחדשות חברתית. מעבר לתרומה הערכית חינוכית, בפעולה של "הפלת הגדרות" ויצירת חיבור פיזי ופונקציונאלי לשכונה קיים פוטנציאל רב לחיזוק תחושת השייכות והמעורבות של תושביה.
The school is an educational institution where children and adolescents study and develop for approximately 12 years. This period has a significant impact on their future and the shaping of their personal identity through educational pedagogy and architectural design. It is evident that the prevailing typology of the educational institution reflects a fixed and outdated hierarchy composed of four main elements: the classroom, the hallway, the courtyard, and the fence. The proposed project aims to dismantle this hierarchy by fostering new relationships between the components of the school and the community.
Through the design of a high school building in the old central station complex in the Neve Sha'anan neighborhood of South Tel Aviv, I am seeking to develop a framework for an "enabling" and flexible architecture that can adapt to a variety of teaching models and social interactions. The school is intended to serve as an urban cultural hub for the neighborhood, after years of neglect, working in synergy with the local community and providing it with cultural enrichment and support. I believe that integrating the school building within the urban context and weaving it into the social fabric will contribute to quality education as part of a community-driven initiative.
المدرسة هي مؤسسة تعليمية حيث يدرس الأطفال والمراهقون ويتعلمون لمدة ١٢ عامًا تقريبًا من حياتهم.
ونتيجة لذلك ، يكون للتربية والتخطيط المعماري تأثير كبير على مستقبل الأطفال وتشكيل هويتهم الشخصية.
ومن الواضح أن تصنيف المبنى السائد للمؤسسة التعليمية يعبر عن تسلسل هرمي ثابت وقديم يتكون من أربعة عناصر رئيسية – الفصل الدراسي والممر والساحة والسياج. كما يسعى المشروع المقترح إلى إلغاء هذا التسلسل الهرمي من خلال إقامة علاقات جديدة بين مكونات المدرسة والمجتمع.
من خلال التخطيط لمبنى مدرسة ثانوية في مجمع المحطة المركزية القديم في حي نيفي شانان في جنوب تل أبيب ، فإنني أسعى إلى صياغة مخطط لهندسة معمارية "تمكينية" ومرنة ، يمكن أن تتكيف مع مجموعة متنوعة من نماذج التدريس والتفاعلات الاجتماعية. حيث ستوفر المدرسة للحي ، بعد سنوات من الإهمال ، تركيزًا حضريًا ثقافيًا سيعمل في تآزر مع المجتمع المحلي الضعيف ويمنحه المرونة والعمود الفقري الثقافي.
وأعتقد أن دمج الهيكل المدرسي في السياق الحضري ونسج المؤسسة التعليمية في النسيج الاجتماعي سيساهم في جودة التعلم ، كجزء من النشاط المجتمعي والتجديد الاجتماعي. بالإضافة إلى مساهمة القيمة التربوية ، في عمل "إسقاط التعريفات" وخلق ارتباط مادي ووظيفي بالحي ، هناك إمكانات كبيرة لتعزيز الشعور بالانتماء والمشاركة لدى سكانه.