לאורך השנים גישות התכנון העירוני מושפעות מחידושים טכנולוגיים במערכת הייצור. החל מהמאה ה-19, לאחר המהפכה התעשייתית הראשונה, תכנון הערים מתמודד עם המיקום הראוי למפעלי התעשייה של ייצור המוני ויצירת סביבות מגורים נאותות למעמד הפועלים שיצר התיעוש. התכנון המודרניסטי מיקם את התעשייה באזורי מובדלים בשולי העיר כחלק מתפיסה של הפרדת השימושים, ובעיר הפוסט תעשייתית התחזקה המגמה של הוצאת הפעילות היצרנית מהעיר והעברתה למדינות חוץ.
בעשור האחרון אנו בעיצומו של גל המהפכה הרביעית בתעשייה, אשר מציגה התפתחויות חדשות בתהליכי ייצור, העשויות להוביל לשינוי באופי העבודה, שינוי במבנה המפעל, בתשתיות הנדרשות, ובהשפעותיו הסביבתיות. לאור התפתחויות אלה ולנוכח הליכי הצמיחה העירונית המתרחשים בשנים האחרונות ישנו צורך בחשיבה אסטרטגית חדשה על הממשק בין העיר לבין התעשייה כחלק מגישת התכנון של עירוב שימושים.
הפרויקט מציע מודל חדש של תעשייה עירונית, המבוסס על שינוי בפרדיגמה של ייצור ביחד עם שינוי בפרדיגמה של עירוניות. המודל דוגל ביצירת ממשקים בין העיר לתעשייה על ידי שילוב בין מגורים לבין תעסוקה ותעשייה, ויצירת סינתזה בין נקודת המבט הכלכלית, המרחבית והחברתית. הפרויקט מחזיר עטרה ליושנה ומתרכז בשכונת נחלת יצחק הנמצאת בחלקה המזרחי של העיר תל אביב-יפו, שכונה זו אשר בתוכה ישב אזור תעשייתי שכלל מפעלים מזהמים כיום נמצאת בתהליך התחדשות והפיכתה למרכז עסקים ראשי בשימושים מעורבים.
מרחב הייצור החדש יהיה קטן יותר, מקומי, ירוק, נקי, גמיש, היברידי, גלוי ויפעל בשיתוף פעולה עם חומרי הגלם, התשתיות וחיי היומיום העירוניים.
Over the years, urban planning approaches have been influenced by technological innovations in the production system. Since the 19th century and the advent of the first industrial revolution, urban planning has grappled with the challenge of determining suitable locations for industrial plants to accommodate the growing workforce resulting from industrialization. Modernist planning adopted a concept of separating land uses, designating industrial areas on the outskirts of cities, while in post-industrial cities, there has been a trend of relocating productive activities to foreign countries.
In the past decade, we have witnessed the onset of the fourth industrial revolution, which has brought about new developments in production processes. These advancements have the potential to alter the nature of work, reshape factory structures, necessitate changes in infrastructure, and have implications for environmental concerns. Given these developments and the recent urban growth, there is a need for a new strategic approach that considers the interface between the city and the industry, emphasizing mixed land use planning.
This project proposes a new model of urban industry, grounded in a shift in both production and urbanism paradigms. The model advocates for creating interfaces between the city and industry by integrating residential, employment, and industrial spaces, fostering a synthesis of economic, spatial, and social perspectives. The project focuses on revitalizing and transforming the neighborhood of Nachalat Yitzhak, located in the eastern part of Tel Aviv-Yafo. This neighborhood, once an industrial zone with polluting factories, is currently undergoing renewal and transitioning into a diverse business center with mixed land uses.
The new production space will be smaller, local, green, clean, flexible, hybrid, visible and will work along side the raw material, infrastructure, and urban daily life.
على مر السنين ، تتأثر مناهج التخطيط الحضري بالابتكارات التكنولوجية في نظام الإنتاج. فمنذ القرن التاسع عشر ، بعد الثورة الصناعية الأولى ، كان تخطيط المدن يتعامل مع الموقع المناسب لمصانع الإنتاج الضخم ، وخلق بيئات معيشية مناسبة للطبقة العاملة التي أنشأها التصنيع. وضع التخطيط الحداثي للصناعة في مناطق متباينة على أطراف المدينة كجزء من مفهوم فصل الاستخدامات وفي مدينة ما بعد الصناعية ، تعزز الاتجاه المتمثل في إخراج النشاط الإنتاجي من المدينة ونقله إلى دول أجنبية. .
في العقد الماضي ، نحن في خضم موجة الثورة الرابعة في الصناعة ، والتي تطرح تطورات جديدة في عمليات الإنتاج ، والتي قد تؤدي إلى تغيير في طبيعة العمل ، تغيير في هيكل المصنع ، البنية التحتية المطلوبة وآثارها البيئية. في ضوء هذه التطورات ، ونظراً لإجراءات النمو العمراني الجارية في السنوات الأخيرة ، هناك حاجة إلى تفكير استراتيجي جديد في التفاعل بين المدينة والصناعة كجزء من منهج التخطيط لخلط الاستخدامات.
يقدم المشروع نموذجًا جديدًا للصناعة الحضرية ، يعتمد على تغيير في نموذج الإنتاج جنبًا إلى جنب مع تغيير في نموذج التمدن. يدعو النموذج إلى إنشاء واجهات بين المدينة والصناعة من خلال الجمع بين المساكن والتوظيف والصناعة ، وإنشاء توليفة بين المنظورات الاقتصادية والمكانية والاجتماعية.
يعيد المشروع "عطارة" إلى مجدها السابق ويتركز في حي "نخلات يتسحاق" الواقع في الجزء الشرقي من مدينة تل أبيب – يافا ، هذا الحي ، الذي كان يحتوي على منطقة صناعية تضم مصانع ملوثة ، في طور التجديد حاليًا، وقد تحولت إلى مركز أعمال رئيسي متعدد الاستخدامات.
ستكون مساحة الإنتاج الجديدة أصغر ومحلية وخضراء ونظيفة ومرنة ومختلطة ومرئية وستعمل بالتعاون مع المواد الخام والبنية التحتية والحياة اليومية الحضرية.