בשנות השישים נוסדה תופעה ישראלית יחידה מסוגה בעולם – "בתי ספר שדה" של החברה להגנת הטבע. הם נבנו באופן מרוחק ומבודד וכללו על פי רוב שטחים גדולים בהם נבנו מעט מבנים פונקציונאליים אשר חלקם שמשו כמבני אכסנייה ומבנים נוספים עבור פעילות ההדרכה. ברחבי הארץ קיימים כ-14 בתי ספר שדה הפרושים כרשת, כאשר כל אחד מהם ממוקם בקרבת בתי גידול ונוף ייחודים, לרוב בצמוד לשמורות טבע ובניתוק מקהילות המתגוררות מסביב. בשל הקמתם של בתי ספר שדה בשנים הראשונות להקמת המדינה, עמד בבסיס הקמתם גם האתוס הציוני של יישוב הארץ ויצירת קשר בין האומה והאדמה דרך האתוס של "כבישת הארץ ברגליים".
כיום תפיסת הנופש המגויס של בתי הספר שדה איננה עוד רלוונטית, וכאשר משאב השטחים הפתוחים הולך ומדלדל, יש צורך לחדש את המוסד ולהתאימו לתפיסות חדשות של אירוח, קהילה ופעילות משותפת בסביבה הטבעית. הפרויקט בוחן את האופנים בהם ניתן להנגיש את בית ספר שדה וערכיו וכן לחברו לקהילות מגוונות דרך מקרה בוחן של בית ספר שדה "אלון תבור" הממוקם בגליל התחתון, תוך שימוש בחוזקותיו של מפעל בתי ספר שדה כמרחב שנבנה מתוך תפיסה ציונית ולא צרכנית למען הקהילה. הפרויקט בוחן כיצד באמצעות עקרונות תכנון ניתן להעצים את ההשפעה הפוטנציאלית של בית ספר שדה על המרחב הקרוב והרחוק ולייצר מרחב סינרגטי, קהילתי, חי ופועם המהווה מוקד משיכה למגוון רחב של אוכלוסיות בשילוב עם הטבע הישראלי.
In the sixties, a unique Israeli phenomenon was founded – "Field Schools" of The Society for the Protection of Nature in Israel. They were built in remote and isolated locations separated and far from the any of the nearby communities. Mostly, they included large areas in which were built few functional buildings, some of which were used as hostel for hikers and other buildings for guiding and educational activities. Across the country of Israel there are about 14 Field Schools spread out as a network. Each of them is located near a unique habitat and landscape, often adjacent to a nature reserve. Due to the foundation of field schools in the first years of the establishment of the state of Israel, their values were also based on the Zionist ethos of settling the land and creating a link between the nation and the land. Meaning, creating the sense of belonging and good citizenship through the concept of "conquer the land by one’s feet".
Today, the field schools' concept of “enlisted” recreation is no longer relevant, and when the resource of green public open spaces is dwindling, it is necessary to renew the institution of Filed Schools and adapt to new concepts of hospitality, community and joint activity in the natural environment. The project examines the ways in which the Field school and its values can be made accessible to diverse communities through a case study of the "Alon Tavor" field school, located in the Lower Galilee, using the strengths of this outstanding enterprise as a space originally built from a Zionist non-consumerist and non-profit perspective for the benefit of the community. The project examines how through planning principles it is possible to enhance the potential impact of a Field School on its immediate and extended environment in order to create a synergistic, communal, living, vibrant and interconnected space that serves as a compelling hub for diverse communities, all while harmonizing with the Israeli natural landscape.
في الستينيات ، نشأت ظاهرة إسرائيلية فريدة من نوعها في العالم – "مدارس ميدانية" تابعة لجمعية حماية الطبيعة. تم بناؤها بطريقة نائية ومعزولة وتضمنت في الغالب مساحات كبيرة تم فيها بناء عدد قليل من المباني الوظيفية ، والتي تم استخدام بعضها كمباني نزل ومباني أخرى لنشاط التدريب. يوجد في جميع أنحاء البلاد حوالي 14 مدرسة ميدانية منتشرة كشبكة ، تقع كل منها بالقرب من موائل ومناظر طبيعية فريدة ، وغالبًا ما تكون مجاورة للمحميات الطبيعية ومنفصلة عن المجتمعات التي تعيش حولها. بسبب إنشاء مدارس ميدانية في السنوات الأولى من قيام الدولة ، فقد استند تأسيسها أيضًا على الروح الصهيونية المتمثلة في استيطان الأرض وخلق صلة بين الأمة والأرض من خلال روح "احتلال الأرض بالقدمين ".
اليوم ، لم يعد مفهوم المدارس الميدانية للترفيه المعبأ مناسبًا ، وعندما يتضاءل مورد المساحات المفتوحة ، من الضروري تجديد المؤسسة والتكيف مع المفاهيم الجديدة للضيافة والمجتمع والنشاط المشترك في البيئة الطبيعية. يفحص المشروع الطرق التي يمكن من خلالها جعل المدرسة الميدانية وقيمها في متناول المجتمعات المتنوعة من خلال دراسة حالة لمدرسة "ألون تابور" الميدانية الواقعة في الجليل السفلي ، باستخدام نقاط القوة في مشروع مدرسة ميدانية كمساحة مبنية من منظور صهيوني وغير استهلاكي من أجل المجتمع. يدرس المشروع كيف يمكن من خلال مبادئ التخطيط تعزيز التأثير المحتمل لمدرسة ميدانية على الفضاء القريب والبعيد وإنشاء مساحة تآزرية ومجتمعية حية ونابضة تكون مركز جذب لمجموعة متنوعة من السكان مجتمعة ذات طبيعة إسرائيلية.