אורבני, מבנה ציבור, שימור, שימושים מעורבים, תחבורה, תל אביב-יפו, תרבות
/
מנחה: דני לזר
הפרויקט מציע אלטרנטיבה להפרדה הקיימת בין פעילות תשתית לפעילות אנושית בסביבה עירונית אינטנסיבית. דרך העצמת זכויות הבנייה, הוספת פונקציות חדשות והנגשת המבנה לקהל הרחב אני שואף "לאזרח" את תחנת המשנה העירונית.
ההתערבות במבנה תחמ”ש “הקריה” ושמירה על תפקודו, מוסיפות רבדים נוספים לפעילות במרחב: שמירה על חזית המבנה הראשית ושימוש בחזיתות המשניות מספרת את סיפור התקופה הפוסט-מודרניסטית באדריכלות הישראלית, המאופיינת בעושר צורני וויזואלי, אקלטיות והומור. החזית חוגגת את יכולתם של האדריכלים להעניק למבנה תשתית אופי ונוכחות לא שגרתית.
חשיפת הטכנולוגיה והפעילות החשמלית בתהליך הירידה אל רציפי הרכבת מייצרת חווית “מוזיאון על הדרך”, ומעשירה את חללי המעבר של אמצעי התחבורה התת קרקעיים.
ניצול חללי התחנה הלא מנוצלים, והפוטנציאל האנכי של FOOTPRINT המבנה מייצרים הייבריד של חדש וישן. מהלך זה מעשיר את החזיתות, תורם לחיי הרחוב ומספק מרחב לתרבות באחד האזורים האינטנסייבים בעיר.
תחנת הטרנספורמציה החדשה תשמש כ-LANDMARK עירוני, מרכז לתרבות דיגיטלית וHUB תחבורה שישמש כשער כניסה לעיר: במפלס הקרקע ותת הקרקע.
The project offers an alternative to the existing separation between infrastructure activity and human activity in an intensive urban environment. Through strengthening the building rights, adding new functions, and making the building accessible to the general public, I aim to "civilize" the municipal substation.
The intervention in "Hakriya" substation building and maintaining its function, add additional layers to the urban fabric: maintaining the main facade of the building and using the secondary facades tells the story of the post-modernist period in Israeli architecture, characterized by visual richness, eclecticism, and humor. The facade celebrates the architects' ability to give the structure an unconventional character and presence.
The exposure of the technology and electrical activity while going down to the train platforms creates a "museum on the way" experience, and enriches the transit spaces of the underground means of transportation.
The utilization of the unused station spaces, and the vertical potential of the building's footprint produce a hybrid of new and old. This move enriches the facades, contributes to street life, and provides space for culture in one of the intensive areas of the city.
The New Transformation Station will serve as an urban landmark, a center for digital culture and a transportation hub that will serve as a gateway to the city: both at street and underground levels.
ويوفر المشروع بديلا للفصل القائم بين نشاط البنية التحتية والنشاط البشري في بيئة حضرية مكثفة. من خلال تمكين حقوق البناء، وإضافة وظائف جديدة وإمكانية الوصول إلى المبنى لعامة الناس، أطمح إلى "تحضر" المحطة الفرعية البلدية.
يضيف التدخل في هيكل مسرح "كيريا" والحفاظ على أدائه طبقات إضافية إلى النشاط في المنطقة: الحفاظ على الواجهة الرئيسية للمبنى واستخدام الواجهات الثانوية يروي قصة فترة ما بعد الحداثة في العمارة الإسرائيلية، والتي تتميز بثراء الشكل والرؤية والجرأة والفكاهة. تحتفل الواجهة بقدرة المهندسين المعماريين على إعطاء المبنى طابعا وحضورا غير تقليديين.
إن التعرض للتكنولوجيا والنشاط الكهربائي في عملية النزول إلى منصات القطار يخلق تجربة "متحف أثناء التنقل"، ويثري مساحات العبور لوسائل النقل تحت الأرض. إن استخدام مساحات المحطة غير المستخدمة، والإمكانات الرأسية للهيكل FOOTPRINT تنتج مزيجا من الجديد والقديم. هذه الخطوة تثري الواجهات وتساهم في حياة الشوارع وتوفر مساحة للثقافة في واحدة من أكثر المناطق كثافة في المدينة. وستكون محطة التحول الجديدة بمثابة معلم حضري ومركز ثقافي رقمي ومركز نقل سيكون بمثابة بوابة دخول إلى المدينة: على المستويين الأرضي وتحت الأرض.