אורבני, חוף וים, ירוק, קהילתי, שימוש חוזר, תל אביב-יפו
/
מנחה: מוטי בודק
חוף הים התל-אביבי מאז ומתמיד טמן בחובו מאבק בין כוחות שלטוניים, בעלי הון וחיי היומיום
של האזרחים בעיר.
כיכר אתרים, אשר מחברת בין שדרות בין גוריון וחוף הים, תוכננה כמרחב תיירות/פנאי ונבנתה
כפאר הפיתוח של שנות ה 60- "חגיגה עירונית" שסילקה אוכלוסיות מוחלשות מצריפי מגורים (שכ' מחלול) , והביאה במקומם אדריכלות מודרנית ששילבה בטון בבינוי מגה-סטרוקטורה של פלטפורמות וקידשה את הצורך ברכבים בעיר.
במרוצת הזמן, הכיכר ניתקה ויצרה ניכור ברקמה העירונית ואף הפכה למפגע עירוני ענק, מוזנח
ונכשל. כיום, לאחר שנים של מאבקים ציבוריים וסביבתיים, התכנית השנויה במחלוקת על אחת
הקרקעות היקרות בישראל אושרה. התכנית קוראת להרוס את הכיכר האייקונית לצורך
בניית שני מגדלים בעלי 25 קומות.
תוך שימוש ומיתוג ,Adaptive Reuse הפרויקט, מציע לשמר ולהחזיר את רוח המקום בעזרת
ערכי הקיימות והפחתת טביעת הרגל הפחמנית. המטרה המרכזית היא לאחות את הרקמה
העירונית ולחבר את העיר והים בפרויקט אוטופי שכולו מיועד לטובת תושבי העיר – ולא לרווחי
המדינה, העירייה והיזמים.
Atarim Square, connects between Ben Gurion boulevards and the promenade,
was initially designed as a tourist/leisure space and was considered the
splendor of development in the 1960'S.
A so called “urban celebration”, that banished a disadvantaged population
from its own residential shacks in "Mahlul", instead , it has promoted a more modern and concrete centered mega structural architecture of platforms and sanctified the need for vehicles within the city para meters.
In the course of time, the square was cut off and create an alienation in the delicate urban fabric and even became a huge neglected, failed urban space.
Today, after many years of public and environmental negotiation, the
controversial plan for one of the most expensive pieces of land in Israel
has been approved. The plan calls for demolishing the iconic square to build
two 25-story towers.
this project proposes to preserve and restore the "genius loci" of Atarim
Square by using an adaptive reuse methodology intend to reduce carbon footprint.
the main objective is to unite the urban fabric and connect the city to the
seafront in a utopian project that is entirely intended for the benefit of
the city’s residents – and not for the profits of the state, the municipality
and the entrepreneurs.
لطالما كان شاطئ تل أبيب محفوفا بالصراع بين القوات الحكومية والأثرياء والحياة اليومية لمواطني المدينة.
تم تخطيط ميدان أتاريم، الذي يربط شارع بن غوريون والشاطئ، كمساحة سياحية / ترفيهية وتم بناؤه ليمثل عظة التطوير في سنوات الستينيات "احتفال حضري" أزال السكان المحرومين من الثكنات السكنية (حي فارغ)، وجلب مكانهم الهندسة المعمارية الحديثة التي دمجت الخرسانة في بناء الهياكل الضخمة للمنصات وقدست الحاجة إلى المركبات في المدينة. مع مرور الوقت، انفصلت الساحة وخلقت الاغتراب في النسيج الحضري وحتى أصبحت خطرا حضريا ضخما ومهملا وفاشلا. اليوم، بعد سنوات من الصراعات العامة والبيئية، تمت الموافقة على الخطة المثيرة للجدل لواحدة من أغلى الأراضي الإسرائيلية. تدعو الخطة إلى هدم الساحة الشهيرة لبناء برجين من 25 طابقا.
باستخدام العلامة التجارية والعلامات التجارية، يقترح مشروع إعادة الاستخدام التكيفي الحفاظ على روح المكان واستعادتها مع قيم الاستدامة وتقليل البصمة الكربونية. الهدف الرئيسي هو توحيد النسيج الحضري وربط المدينة والبحر في مشروع طوباوي يهدف بالكامل لصالح سكان المدينة – وليس لأرباح الدولة والبلدية والمطورين.