אורבני, חברתי, חיפה, מבנה ציבור, נוף, שימור, תיירות, תרבות
/
מנחה: דני לזר
"סלון חיפה" נולד מהרהורים ושאלות כיצד ניתן לתכנן מקום בעל פוטנציאל להתרחשות ספונטנית ואנושית, כמו מפגש אקראי, שוק פועם או שיחה קולחת. למרות הסתירה הזועקת מתוך השאלה, חיפשתי קרקע פורייה לזריעת הפוטנציאל. בנסיעותיי על שדרות העצמאות בחיפה נתגלתה בפניי חומה; ממגורות דגון אפופות יונים וגרעינים החוסמות את משפך האדם והעיר לחוף. לאורך החיפוש למדתי כי החומה האמיתי של העיר אל מול הים התיכון היא אינה הממגורה אל פסי הרכבת המשמשים לחיץ בין מים ליבשה. כך, העיר התחתית ונמלה של העיר נפגשו עם רעיונתיי שרציתי לממש ויחדיו התחברו ל"סלון חיפה".
הפרויקט מבקש לפתוח את העיר לים, להחיות את נמל הנוסעים כשערה הימי של העיר ולחזק את הפופולריות העולה של העיר התחתית, כל אלו בחיזוק התוכניות הקיימות לאזור ולרכבת ובתמיכת קולות האנשים.
התוצר הינו מהלך של אסופת רחבות/מקומות המלווה את קו החוף של הנמל עם התמקדות אזורית במקום שנולד תחת מבנה "דגון" ומעל פסי הרכבת.
לאחר כל אלו, נותר לנו כאדריכלים רק לקוות כי הפונטציאל יתממש
“Haifa’s Salon” was born from thoughts and questions I had about the possibility of planning a place that has the potential for “spontaneous” events, such as a random encounter, a vivid market or just a lively conversation. Despite the obvious contradiction which raised above these questions, I was still looking for the “fertile” ground to sow the seeds of potential. During some car rides along the “Atzmaut” road In Haifa, I discovered a wall: the Dagon silos, surrounded by pigeons and seeds that block the flow of the city and her people to the coast. Later during my search, I learned that the actual wall that separates the city and the Mediterranean Sea is not the Silo but are the railroad tracks that serve as buffer between water and land.
The downtown and the port of Haifa met with my ideas and together they became “Haifa’s Salon”.
The project seeks to open the city to the sea, to revive the port and to promote the rising popularity of the Downtown, alongside the support of the existing plans and people’s voices.
The outcome is a dynamic collection of places along the coastline, while I chose to focus on the place that was created under the “Dagon” silo and above the railroad tracks.
Regardless my list of actions, we as architects can only hope the potential will be fulfilled.
ولد "صالون حيفا" من تأملات وأسئلة حول كيفية التخطيط لمكان يحتمل أن يحدث فيه عفوي وإنساني، مثل لقاء عشوائي أو سوق نابض بالحياة أو محادثة حية. على الرغم من التناقض الصارخ من السؤال، كنت أبحث عن أرض خصبة لزرع الإمكانات. خلال رحلاتي في شارع الاستقلال في حيفا، انكشف أمامي جدار. تكتنف صوامع داغون الحمام والحبوب التي تسد قمع الإنسان والمدينة إلى الساحل. خلال البحث، علمت أن الجدار الحقيقي للمدينة المواجه للبحر الأبيض المتوسط ليس صومعة خطوط السكك الحديدية التي تعمل كحاجز بين الماء والأرض. وهكذا، التقت المدينة السفلى وميناء المدينة بفكرتي التي أردت تحقيقها وتواصلا معا مع "صالون حيفا".
ويسعى المشروع إلى فتح المدينة على البحر، وإحياء ميناء الركاب كبوابة الواجهة البحرية للمدينة، وتعزيز الشعبية المتزايدة للمدينة السفلى، وكل ذلك من خلال تعزيز الخطط القائمة للمنطقة والسكك الحديدية وبدعم من أصوات الناس. المنتج عبارة عن مجموعة من الساحات / الأماكن التي تصاحب الخط الساحلي للميناء مع التركيز الإقليمي على المكان الذي ولد تحت هيكل "داغون" وفوق مسارات السكك الحديدية. بعد كل هذا، لم يتبق لنا كمهندسين معماريين سوى الأمل في أن تتحقق الإمكانات.