השיכונים הארץ-ישראליים שנבנו בין ה-30 עד 60 הם נדבך בלתי נפרד מנוף האדריכלות המקומית,ועל קירותיהם חרוטה היסטוריית ההתפחתות החברתית של המדינה, על הישגיה ועל עוולותיה. התפתחות החברה הישראלית אשר באה בד בבד עם שינוי הכלכלה הסוציאליסטית לכלכלת שוק,שינתה את פני הבנייה בארץ. כיום האדריכלות הישראלית מבוססת במידה רבה על קריטריונים שבבסיסם מקסום רווחים, ורווחת הדייר הינה מטרה משנית. מכאן, מתחמי השיכונים המוזנחים מהווים פוטנציאל כלכלי ליזמים ולמועצות המקומיות. כתוצאה מכך, קהילות מקומיות ומרקמים אדריכליים נעלמים במסגרת תכניות 'פינוי בינוי'. על בסיס מתחם שיכונים ביפו א', שתוכנן בשנות ה-60, כמקרה בוחן, פרויקט 'התחדשות לדוגמא' מציע לקסיקון פתרונות אדריכליים לשיכונים, המציעים איזון בין השאיפות הכלכליות של היזמים לבין איכות ותנאי המחייה של הדיירים.
"The Israeli tenements built between the 1930s and the 1960s are an integral component of the local architectural landscape. The social development history of the state, including its achievements and injustices, is engraved on their walls.
The development of Israeli society, which coincided with the change from a socialist economy to a market economy, has transformed Israeli construction. Today, Israeli construction is largely based on criteria concerned with maximizing profits, and the well-being of the residents is a secondary goal. Therefore, dilapidated tenement complexes have become an economic opportunity for entrepreneurs and municipalities. Consequently, urban renewal plans are erasing local communities and architectural textures.
Using a tenement complex in Yafo A, planned in the 1960s, as a case study, the project Model Renewal proposes a lexicon of architectural solutions for tenements, which balance the entrepreneurs' economic ambitions and the residents' quality of living conditions."
تعد المجمعات السكنيّة الإسرائيليّة التي بنيت بين الثلاثينيات والستينيات جزءًا لا يتجزأ من المناظر الطبيعية للهندسة المعمارية المحلية، وعلى جدرانها محفورة تاريخ التنمية الاجتماعية في الدولة وإنجازاتها ومظالمها. تطور المجتمع الإسرائيلي، الذي جاء في نفس وقت تحول الاقتصاد الاشتراكي إلى اقتصاد السوق، غير وجه البناء في البلاد. تعتمد اليوم العمارة الإسرائيلية إلى حد كبير على معايير هدفها زيادة الأرباح إلى أقصى حد، ورفاهية النزيل هي هدف ثانوي. وبالتالي، تُشكل المجمعات السكنية المهملة إمكانات اقتصادية للمطورين والمجالس المحلية. ونتيجة لذلك، تختفي المجتمعات المحلية والقوام المعماري كجزء من خطط "إخلاء البناء". بناء على مجمع سكني في يافا أ ، تم تصميمه في الستينيات، كدراسة حالة، يقدم مشروع "تجديد العينة" معجمًا للحلول المعمارية للإسكان، ويوفر توازنًا بين التطلعات الاقتصادية للمطورين وجودة وظروف المعيشة النزلاء.