חיפוש
חיפוש
סגור את תיבת החיפוש

עומר כנעני

Omer Cnaani

عومر كنعاني

القدس الدنيوية

ירושלים של מטה

jerusalem of below

דתות, זיכרון, ירושלים, ערים מעורבות

/

מנחה: יורם עקיבא שילה
צורת קבורה שונות מהוות כשרידים הקדומים ביותר של הארכיטקטורה ולא בכדי. ברוב התרבויות, מוות הוא המוטיב החשוב ביותר בחייו של אדם, כך שהעיסוק סביב תצורות הקבורה ומנהגיה מתקיים עוד משחר ההיסטוריה. מדינת ישראל ידועה בשל האתוס המיליטריסטי שלה, המתומצת במשפט "טוב למות בעד ארצנו", כלומר האדמה חשובה מהחיים. האדמה הזו, שספגה דם רב, מאבקים ומלחמות, היא בסופו של דבר רק אדמה, המקום האחרון אליו כולנו מגיעים בסופם של החיים. האם האדמה, כמיתוס, יכולה לשמש כגורם מקרב במקום מבדיל? הפרויקט בוחן את סוגיית הקבורה ובתי הקברות לשתי הדתות העיקריות במדינת ישראל – יהודים ומוסלמים. על אף הקונפליקטים הרבים בין יהודים למוסלמים, קיים דמיון רב במנהגי הקבורה שלהם, החל מרגע המוות, תהליך הקבורה והמנהגים שלאחר מכן. שתי המסורות מדגישות את הכבוד שניתן למתים תוך שימוש בטקסים המכבדים את המעבר לעולם הבא. דמיון זה מאפשר לשלב ביניהם ובכך ליצור מרחב המשותף לשני הצדדים. הפרויקט מציע תכנון של בית קברות יהודי-מוסלמי בגן הוורדים בירושלים, גן אשר ממוקם בציר המקשר בין משכן כנסת ישראל לבין בית המשפט העליון. אזור אשר בעבר היה ממוקם בו הכפר הערבי "שיח' באדר" ואילו כיום משמש כגן ציבורי כשלצידו בית הקברות היהודי הראשון בירושלים. הרעיון העיצובי עליו הפרויקט מבוסס הוא אלמנטים שונים של קצב והפוגה, בעוד צורות הקבורה השונות יכתיבו את הקצב, אזורים ייעודים בבית הקברות יהוו כאזורי הפוגה אשר ינתקו את המבקר מהסביבה החיצונית. בכך הוא מנכיח את המצב הקיומי של מלחמה מתמדת עם הפוגות זמניות של שקט, ומזכיר למבקרים כי הסכסוך הינו על האדמה השייכת לכולנו כשבסופו של יום כולנו נחזור אליה.
Various burial configurations are the earliest remains of architecture and for good reason. In most cultures, death is the most important motif in a person's life, so the preoccupation with burial formations and customs has existed since the dawn of history. The State of Israel is known for its militaristic ethos, which is summed up in the sentence "It is good to die for our country", meaning that the land is more im-portant than life. This land, which has absorbed a lot of blood, struggles and wars, is in the end just land, the last place we all come to at the end of life. Can the land, as a myth, be used as a factor that unites instead of separates? The project examines the issue of burials and cemeteries for the two main religions in the State of Israel – Jews and Muslims. Despite the many conflicts between Jews and Muslims, there is much similarity in their burial customs, starting from the mo-ment of death, the burial process and the customs that follow. Both traditions em-phasize the respect given to the dead using rituals that honor the transition to the next world. This imagination allows to combine them and thus create a common space for both religions. The project proposes the planning of a Jewish-Muslim cemetery in the Rose Gar-den in Jerusalem, a garden which is located on the axis connecting the Knesset and the Supreme Court of Israel. An area where the Arab village "Sheikh Badr" was located, but today it is used as a public garden with the first Jewish cemetery in Jerusalem next to it. The design concept on which the project is based is elements of rhythm and paus-es, while the different forms of burial will dictate the rhythm, designated areas in the cemetery will be respite (pause) areas that will cut off the visitor from the out-side environment. In doing so, he asserts the existential situation of constant war with temporary pauses for peace and reminds the visitors that the conflict is over the land that belongs to all of us when in the end we will all return to.
تشكل أشكال الدفن المختلفة أقدم بقايا العمارة ولسبب وجيه في معظم الثقافات ، يعتبر الموت أهم فكرة في حياة الإنسان ، لذا فإن الانشغال بتشكيلات وعادات الدفن موجود منذ فجر التاريخ. تشتهر دولة إسرائيل بروحها العسكرية ، والتي تتلخص في جملة "الخير أن نموت من أجل بلدنا" ، أي أن الأرض أهم من الحياة. هذه الأرض ، التي استوعبت الكثير من الدماء والصراعات والحروب ، هي في النهاية أرض عادلة ، آخر مكان ننتهي به جميعًا في نهاية الحياة. هل يمكن استخدام الأرض ، كأسطورة ، كعامل يوحد بدلاً من أن يفصل؟ يبحث المشروع في موضوع دفن ومقابر الديانتين الرئيسيتين في دولة إسرائيل – اليهود والمسلمون. على الرغم من النزاعات العديدة بين اليهود والمسلمين ، إلا أن هناك تشابهًا كبيرًا في عادات الدفن لديهم ، بدءًا من لحظة الموت وعملية الدفن والعادات التي تليها. يؤكد كلا التقليدين على الاحترام الممنوح للموتى باستخدام الطقوس التي تكرم الانتقال إلى العالم التالي. هذا التشابه يجعل من الممكن الجمع بينهما وبالتالي خلق مساحة مشتركة لكلا الطرفين. يقترح المشروع تخطيط مقبرة يهودية-إسلامية في حديقة الورود في القدس ، وهي حديقة تقع على المحور الذي يربط حرم الكنيست الإسرائيلي والمحكمة العليا. المنطقة كانت تقع فيها القرية العربية "الشيخ بدر" في الماضي ، لكنها اليوم تستخدم كحديقة عامة بجوارها أول مقبرة يهودية في القدس. مفهوم التصميم الذي يقوم عليه المشروع هو عناصر مختلفة من الإيقاع والراحة ، في حين أن الأشكال المختلفة للدفن ستحدد الإيقاع ، وستكون المناطق المخصصة في المقبرة مناطق استراحة ستفصل الزائر عن البيئة الخارجية. وبذلك ، يؤكد على الوضع الوجودي للحرب المستمرة مع فترات هدوء مؤقتة للسلام ، ويذكر الزوار بأن الصراع على الأرض التي تخصنا جميعًا عندما نعود إليها جميعًا في نهاية اليوم.

יצירת קשר