1 מכל 5 אנשים בעולם סובלים מהתמודדות נפשית ,בדגש על דכאון וחרדה, אך רק כרבע מהם פונים לבקש עזרה מקצועית.
לאדריכלות יש את הכוח לעורר רגשות אצל אנשים, לעצב את חוויותיהם ולהשפיע על רווחתם. היא יכולה ליצור תחושת ביטחון או חוסר ביטחון, לגרום לאדם להרגיש שייכות או זרות. בני אדם מגיבים במודע ובתת מודע רגשית לסביבתם, ואלמנטים אדריכליים ממלאים תפקיד משמעותי בתהליך זה. תזה זו בוחנת את הקשר בין ארכיטקטורה לרגשות, תוך התמקדות ספציפית בהקשר של בריאות הנפש.
מבחינה היסטורית, מחלת נפש זכתה לסטיגמה, מה שהוביל להתעללות והזנחה של המאובחנים. למרות ההתקדמות בסטנדרטים אנושיים במתקני בריאות הנפש, תפיסות שגויות חברתיות המונצחות על ידי המדיה ממשיכות לתרום לסטיגמה ולבורות סביב מחלות נפש.
מחקר זה מדגיש את האתגרים העומדים בפני מרכזי בריאות הנפש הציבוריים, ומגלה כי התכנון שלהם מציב בראש ובראשונה עדיפות למערכת ולא למטופלים. היעדר סביבות טיפוליות ושיקומיות בתוך מתקנים אלה מדגיש את הצורך במרחבים לא קליניים התומכים בטיפול הוליסטי בבריאות הנפש. באמצעות מחקר מקיף, ביקורים בתריסר בתי חולים ומחלקות ושיחות עם מטופלים ומטפלים, מתברר כי הן תוכניות קליניות והן לא-קליניות חיוניות באותה מידה במרכזי בריאות הנפש. חללים כגון סטודיו לאמנות, בתי קפה ואזורי מדיטציה מציעים יתרונות טיפוליים ברמה האישית תוך טיפוח הזדמנויות חברתיות חיוביות.
בתגובה למחסומים המערכתיים ולסטיגמה סביב בריאות הנפש, תזה זו מציעה לפתח מרכז לבריאות הנפש כמשאב חינמי לתמיכה בדיכאון וחרדה. המטרה העיקרית של פרויקט זה היא להילחם בבורות על ידי חינוך הציבור, הקלת אינטראקציות חברתיות חיוביות ומתן סיוע אקוטי. על ידי יצירת רשת של "מרחבים בטוחים" ברחבי העיר, פרויקט זה שואף לנרמל את חווית המשתמש, לשלב מטופלים בתוך הקהילה. גישה כוללת זו תציע לאנשים סביבה בטוחה לחקור ולטפל בבריאות הנפשית האישית שלהם. לצורך כך היא רותמת את הפוטנציאל של האדריכלות לעורר ולווסת רגשות, על ידי פיתוח טיפוסי בניין המבוססים על כניסות אור, תנועה, חומריות ופרופורציית החלל המשפיע ומאפשרת למשתמש למצוא מקום של הפוגה במהלך היומיום שלו.
One out of every five people in the world suffer from mental struggles, with an emphasis on depression and anxiety, but only about a quarter of them turn to seek professional help.
Architecture has the power to evoke emotions in people, shape their experiences and influence their well-being. It can create a sense of security or insecurity, make a person feel belonging or foreign. Humans consciously and subconsciously react emotionally to their environment, and architectural elements play a significant role in this process. This thesis examines the relationship between architecture and emotions, focusing specifically on the context of mental health.
Historically, mental illness has been stigmatized, leading to abuse and neglect of those diagnosed. Despite advances in humane standards in mental health facilities, societal misconceptions perpetuated by the media continue to contribute to the stigma and ignorance surrounding mental illness.
This study highlights the challenges facing public mental health centers and reveals that their design prioritizes the system rather than the patients. The lack of therapeutic and rehabilitative environments within these facilities highlights the need for non-clinical spaces that support holistic mental health care. Through extensive research, visits to a dozen hospitals and wards, and conversations with patients and caregivers, it becomes clear that both clinical and non-clinical programs are equally essential in mental health centers. Spaces such as art studios, cafes and meditation areas offer therapeutic benefits on a personal level while fostering positive social opportunities.
In response to the systemic barriers and stigma surrounding mental health, this thesis proposes to develop a mental health center as a free resource to support depression and anxiety. The main goal of this project is to combat ignorance by educating the public, facilitating positive social interactions, and providing acute assistance. By creating a network of "safe spaces" throughout the city, this project aims to normalize the user experience, integrating patients into the community. This inclusive approach will offer people a safe environment to explore and address their personal mental health. For this purpose, it harnesses the potential of architecture to evoke and regulate emotions, by developing building types based on light entrances, movement, materiality, and the proportion of the influencing space and allows the user to find a place of respite during his daily life
يعاني 1 من كل 5 أشخاص في العالم من صراعات نفسية ، مع التركيز على الاكتئاب والقلق ، لكن حوالي ربعهم فقط يلجأون لطلب المساعدة المهنية.
تتمتع العمارة بالقدرة على إثارة المشاعر لدى الناس ، وتشكيل تجاربهم والتأثير على رفاهيتهم. يمكن أن يخلق إحساسًا بالأمان أو عدم الأمان ، ويجعل الشخص يشعر بالانتماء أو الأجنبي. يتفاعل البشر بوعي ودون وعي عاطفياً مع بيئتهم ، وتلعب العناصر المعمارية دورًا مهمًا في هذه العملية. تبحث هذه الأطروحة في العلاقة بين العمارة والعواطف ، مع التركيز بشكل خاص على سياق الصحة العقلية.
تاريخيا ، وُصِم المرض النفسي بالعار ، مما أدى إلى إساءة معاملة من تم تشخيصهم وإهمالهم. على الرغم من التقدم في المعايير الإنسانية في مرافق الصحة العقلية ، فإن المفاهيم المجتمعية الخاطئة التي تكرسها وسائل الإعلام تستمر في المساهمة في وصمة العار والجهل المحيطين بالمرض النفسي.
تسلط هذه الدراسة الضوء على التحديات التي تواجه مراكز الصحة النفسية العامة ، وتكشف أن تصميمها يعطي الأولوية للنظام بدلاً من المرضى. إن نقص البيئات العلاجية والتأهيلية داخل هذه المرافق يسلط الضوء على الحاجة إلى المساحات غير السريرية التي تدعم رعاية الصحة العقلية الشاملة. من خلال البحث المكثف ، والزيارات إلى عشرات المستشفيات والأجنحة ، والمحادثات مع المرضى ومقدمي الرعاية ، يصبح من الواضح أن كلا من البرامج السريرية وغير السريرية ضرورية بنفس القدر في مراكز الصحة العقلية. تقدم المساحات مثل الاستوديوهات الفنية والمقاهي ومناطق التأمل فوائد علاجية على المستوى الشخصي مع تعزيز الفرص الاجتماعية الإيجابية.
استجابة للحواجز النظامية والوصمة التي تحيط بالصحة العقلية ، تقترح هذه الأطروحة تطوير مركز للصحة العقلية كمصدر مجاني لدعم الاكتئاب والقلق. الهدف الرئيسي من هذا المشروع هو مكافحة الجهل من خلال تثقيف الجمهور وتسهيل التفاعلات الاجتماعية الإيجابية وتقديم المساعدة الحادة. من خلال إنشاء شبكة من "المساحات الآمنة" في جميع أنحاء المدينة ، يهدف هذا المشروع إلى تطبيع تجربة المستخدم ، ودمج المرضى في المجتمع. سيوفر هذا النهج الشامل للناس بيئة آمنة لاستكشاف ومعالجة صحتهم العقلية الشخصية. لهذا الغرض ، فإنه يسخر إمكانات العمارة لإثارة العواطف وتنظيمها ، من خلال تطوير أنواع المباني بناءً على مداخل الضوء والحركة والأهمية المادية ونسبة المساحة المؤثرة وتسمح للمستخدم بإيجاد مكان للراحة خلال حياته اليومية.