פרופ' אדריכלית אילה רונאל
البروفيسور المهندسة المعماريّة إيلّا رونيل
"לא ציפיתי להנות כל כך בהגשה סופית של התואר" כתבה לי סטודנטית תוך כדי התייעצות על שרטוט חתך. במסלול המפרך והסיזיפי של לימודי אדריכלות, משפט כזה הוא כמעט אוקסימרון. ועם זאת, בסטודיו ניסינו – בפרקסיס ובמחשבה – להבין איך מייצרים הנאה מחתך: איך חווים הנאה מהמעשה האדריכלי דרך ניסוח של המשמעויות שלו ודרך התמודדות עם ההקשר החברתי, הפוליטי והתרבותי שלו. ההכרה שצמחה במהלך השנה, ונבעה הן מהמגע עם האנשים והן מפעולת המחשבה, המחקר והתכנון, היא כי אין אפשרות ליהנות כאשר העבודה אינה בעלת משמעות; ושמשמעות היא מה שמייצר את ההנאה.
" لم اتوقع هذا الشعور في السعادة والمتعة عند تقديمي المشروع النهائي للقب الاول"، هكذا كنبت لي احدى الطلبات من خلال تبادل الاستشاره لتخطيط مقطع. خلال المسار الصعب والشاق لتعلم الهندسة المعمارية، مقولة من هذا النوع تعد مناقضة للمنطق. مع هذا ومن خلال الاستوديو حاولنا قدر المستطاع عصر وعسف الافكار لمعرفة المتعة التي تكمن في تخطيط مقطعي: كيفية الشعور بالمتعة من خلال العمل المعماري بواسطة صياغة معانيه وطريقة تعامله مع السياق المجتمعي، السياسي، الثقافي والتخطيط.
الاعتراف الذى نمى خلال السنة، والتي نبعت بسبب التواصل مع الاشخاص وعملية التفكير، البحث والتخطيط، هي بذاتها التي ادت لعدم وجود امكانية اخرى للمتعة اذا لم يكن للعمل معنى ، لان المعنى ينتج المتعه
“I didn’t expect to enjoy my final degree submission so much,” a student wrote to me while consulting on a cross-sectional drawing. In the long, Sisyphean course of architecture studies, such a statement is almost an oxymoron. And yet we in the studio tried – in theory and in practice – to understand how to create enjoyment from a cross-section. How to experience enjoyment from the architectural act by formulating its meaning and by dealing with its social, political, and cultural context. The awareness that grew throughout the year and came both from contact with the people and from the act of thought, research and planning, was that no enjoyment is possible when the work is meaningless; that meaning is what creates enjoyment.
הסטודנטים בסטודיו:
אדריכל צבי הראל
المعماري تسفي هارئيل
לפרוייקטים אין כל צורך להיות בעלי מאפיינים אחידים. כל פרוייקט הינו עולם ומלואו, אחר, שונה,מיוחד.
כל סטודנט/ית הינם יוצר/ת, חוקר/ת בעל/ת תפיסת עולם.
ודרכי חשיבה משלהם. הנושא והמקום לבחירתם. המנחה/מאמן הינו מלווה אנליטי שאולי יכול להאיר, לשקף, להעצים את דרכם. פרוייקט הינו מסע אתי, הרפתקאה.
אל הלא ידוע מראש, מהמעורפל למדוייק, מהמבוכה למחוייב.
لا داعي لأن تكون المشاريع ذات خصائص موحدة. كل مشروع هو عالم بحد ذاته، منفرد، مختلف وخاص. كل طالب/ة هو منتج/ة، باحث/ة وصاحب/ة رؤيا ونهج فكري خاصّ. وله/ا حرية الاختيار للموضوع والمكان. الموجّه/المدرّب هو مرافق محلّل الذي يمكنه إنارة ودعم طريقهم/ن. المشروع هو رحلة أخلاقية، مغامرة في المجهول، من المشوّش للدقيق، ومن المتاهة إلى الالتزام.
There is absolutely no need for projects to have uniform characteristics. Each project is a whole world: different, other, special. Each student is a creator and a researcher with a worldview and thought patterns of their own. They choose the topic and place. The mentor/coach is an analytical companion whose role is to shed light, reflect and perhaps enrich their way. A project is a journey with me, an adventure into the unknown, from the clouded to the precise, from the confusion to the commitment.
הסטודנטים בסטודיו:
אדריכל אמיר מן
المهندس المعماريّ أمير مان
הפרויקטים עוסקים בנושאים שונים ומגוונים, בכל הפרויקטים יש ביקורת מסוימת על תהליכי תכנון, על הקשרים החברתיים של קהילות שונות וכל הפרויקטים ממחישים את עמדת הסטודנטים בכל נושא ואתר כמפורט להלן.
אבי בלוך – Fine Architecture
אהבה לאדריכלות הובילה את אבי בלוך לשאול: מה הופך אדריכלות לטובה? הפרויקט מציג נקודה בזמן של תהליך תכנון חוזר ונשנה של מבנים. תהליך זה מאפשר לרדת לעומק ולבחון את ההגדרה של אדריכלות טובה, וקווי יסוד לתכנון שלה.
מנחם פרל – מהיר לעיר + Loop City
האם תשתיות חשובות יותר מאדריכלות? פרויקט מהיר לעיר מציע תפיסה חדשה בקשר בין עיר ותחבורה – הכולל מעבר מחשיבה על 'מהירות' לחשיבה על 'עירוניות' בתכנון תשתיות תחבורה.
התחנה בצומת פת בירושלים מהווה מקרה בוחן לרקמה עירונית פצועה הנובעת ממערכת היחסים בין התחבורה העיר והנוף.
דנה באלינט- בין הזמנים (צווישן די צייט) | Between Times
הפרויקט בוחן תופעת הבידול המרחבי בירושלים. בעיר מתגוררות זו לצד זו קבוצות אוכלוסייה שונות אשר גם מבחינה מרחבית מתגוררות בשכונות מגורים מנותקות זו מזו, תולדה של המבנה הטופוגרפי של העיר, אך גם של גישות התכנון שמקדמת עיריית ירושלים. מקרה הבוחן עוסק בשכונת בית וגן החרדית ושכונת קריית יובל החילונית, כאשר בניהן מפריד וואדי ובראשו תיכון בויאר ומציע פתרון חדש עבור מרחב זה.
עידן חן – The Mugrabi LGBTQ cultural center
הפרוייקט של עידן חן עוסק בסובלנות. הוא מציע אופן לחיבור בין החברה הכללית לבין קבוצות מיעוטים קטנות ולעתים מופלות, בדגש על הקהילה הגאה. דרך מתן לגיטימציה לנדבך תרבותי גאה, הוא מייצר מרכז שמטרתו להחליש סטריאוטיפים, לקרב לבבות ולחגוג את הנרטיב השונה.
אנה איברהים – בשכונה- بحارة البلد
בשנים האחרונות חלה עליה באחוזי הפשיעה והאלימות בחברה הערבית בארץ כתוצאה מהזנחה והעלמת עין מבעיות חברתיות וסוציואקונומיות. הפרויקט חוקר תופעה זו ומנסה למזערה ככל האפשר בעזרת כלים תכנוניים. כמקרה בוחן, בחרתי בעיר נצרת, עירי, כשהשיטה היתה מזעור נזקים. לקחת פגמים עירוניים ברחבי העיר, שמובילים או יכולים לגרום לאלימות, וניסיתי לשפר אותן. במקום להשקיע בלכלוא אנשים יש להשקיע בשיפור בסביבתם הבנויה, לייצר הזדמנויות השתלבות והיטמעות בחברה, ובכך לשבור את המעגל.
אני מאמינה שיש קשר הדוק בין הסביבה הבנויה לאלימות, ובעזרת אדריכלות נכונה ותהליך תכנון נכון ומתאים לקהילה, נוכל לשפר את המצב, גם אם לא נעלים את התופעה לגמרי, לפחות נמזער אותה בעזרת אדריכלות משפרת מצב.
טל פורטוס – Off the grid
בתור דיג'ייאית ומוסיקאית, החיה את סצנת חיי הלילה בעיר תל אביב-יפו בחרתי לעסוק בפרויקט שלי באופן בו מרחבים עירוניים ציבוריים מאפשרים חווית אסקפיזם המשלבת את כל החושים ומאפשרת בריחה זמנית ומודעת אל תוך עולם אחר, בלתי שגרתי, מעניין ומרגש.
المهندس المعماريّ أمير مان
تتناول المشاريع مواضيع مختلفة ومتنوعة، وجميع المشاريع لديها بعض النقد لعمليات التخطيط، والروابط الاجتماعيّة للمجتمعات المختلفة وجميع المشاريع توضّح رأي الطلّاب في كل موضوع ومكان على النحو المفصل أدناه.
أفي بلوخ- هندسة معماريّة جيّدة
قاد حبّ العمارة آفي بلوخ إلى التساؤل: كيف تكون الهندسة المعماريّة الجيّدة؟ يعرض المشروع نقطة زمنية لعملية التخطيط المتكرّرة للمباني. هذه العملية تسمح لك بالتعمّق والنظر في تعريف العمارة الجيّدة، والمبادئ التوجيهيّة لتخطيطها.
مناحيم بيرل- قفزة إلى المدينة + Loop City
هل البنية التحتيّة أكثر أهميّة من هندسة العمارة؟ يقدّم مشروع قفزة سريعة إلى المدينة مفهومًا جديدًا في العلاقة بين المدينة والمواصلات العامّة- والّذي يتضمن الانتقال من التفكير في "السرعة" إلى التفكير في "التحضّر" عند تخطيط البنية التحتيّة للمواصلات العامّة.
المحطة عند تقاطع بات في القدس هي دراسة حالة للأنسجة الحضرية الضعيفة والّتي نتجت عن العلاقة بين المواصلات العامّة في المدينة والمناظر الطبيعيّة.
دانا بالينط -السفر عبر الزمن | Between Times
ينظر المشروع في ظاهرة التمايز المكانيّ في القدس. تسكن في المدينة فئات سكانيّة مختلفة جنبًا إلى جنب وتسكن هذه الفئات في أحياء سكنيّة منفصلة عن بعضها البعض، نتيجة للطابع الطبوغرافي للمدينة، وكذلك بسبب منهج التخطيط التي تروّج له بلدية القدس. تتناول دراسة الحالة حي بيت فيغان الحريديّ وحي كريات يوفال العلمانيّ، حيث يفصل بينهما وادي وفي مقدمته مدرسة بوير الثانوية؛ كما ويقدّم حلًا جديدًا لهذه المساحة.
عيدان حين – المُغربيّ؛ مركز ثقافي لمجتمع الميم
يعتني مشروع عيدان حين بالتسامح. كما ويقترح طريقة لربط المجتمع العامّ بالجماعات الّتي تنتمي إلى الأقليّات؛ والّتي تتعرض للتميّز في بعض الأحيان، مع التركيز على مجتمع المثليين. ومن خلال إضفاء الشرعيّة على الطبقة الثقافيّة المثليّة، سيُنشئ المشروع مركزًا يهدف إلى إضعاف الآراء النمطيّة، وتقريب القلوب من بعضها البعض، والاحتفال بالرواية المختلفة.
أنّا إبراهيم – بحارة البلد
في السنوات الاخيرة نشهد ارتفاعا كبيرًا في نسبة العنف والجريمة في المجتمع العربي نتيجةً لإهمال وغض الطرف عن مشاكل اجتماعية واقتصادية. المشروع يبحث في هذه الظاهرة ويحاول أن يقلل ويحد من ضررها من خلال أدوات معمارية.
كحالة دراسية، اخترت مدينة الناصرة، مدينتي، بحيث كانت الطريقة التي استعملتها هي تقليل الضرر. من خلال اخذ العيوب المعمارية في جميع أنحاء المدينة والتي قد تؤدي إلى العنف أو يمكن أن تسببه ، وحاولت تحسينها. وبهذا بدلاً من الاستثمار في حبس الناس، ثم إعادتهم إلى نفس البيئة التي ستعيدهم إلى السجن. علينا الاستثمار في تحسين بيئتهم المبنية، وخلق فرص للاندماج والاستيعاب في المجتمع، وبالتالي كسر الحلقة.
أعتقد أن هناك ارتباطًا وثيقًا بين البيئة المبنية والعنف، ومع الهندسة المعمارية الصحيحة والتخطيط المناسب والملائم لاحتياجات المجتمع، يمكننا تحسين الوضع، حتى لو لم نستطع أن نقضي على الظاهرة تمامًا، على الأقل نقوم بالحد منها بمساعدة الهندسة المعمارية.
فورتوس طال- الاكتفاء الذاتيّ – Off the grid
بصفتي مُنسّقة موسيقى (DJ) وموسيقيّة، أعيش مشهد الحياة الليلية في تل أبيب يافا، اخترت العمل على مشروعي بطريقة تُتيح فيها الأماكن الحضريّة العامّة تجربة الهروب التي تجمع بين الحواس كُلّها وتسمح بالهروب المؤقت والواعي إلى عالم آخر، غير مألوف ومثير للاهتمام ومُبهر.
The projects involve different and varying topics. All projects involve a certain amount of criticism of planning processes and on the social context of different communities. All projects embody students’ opinions on these topics and sites, as described below:
Avi Bloch – Fine Architecture
Love of architecture made Avi Bloch ask: what makes architecture good? The project presents a specific point in the repeated planning of structures. This process enables detailed and in-depth examination of the definition of good architecture, and present basic guidelines for planning.
Menachem Perel – Loop City
Is infrastructure more important than architecture? The Loop City project presents a new conception of the connection between city and transportation – including transitioning from thinking about “speed” to thinking about “urbanness” when planning transportation infrastructure. The Pat Junction station in Jerusalem is used as a test case for wounded urban tissue as a result of the relationship between transportation, city, and landscape.
Dana Balint – Between Times
The project examines the phenomenon of spatial separation in Jerusalem. The city is home to different population groups living next to each other, who, in terms of space, inhabit neighborhoods that are disconnected from each other, because of the city’s topographical layout, but also because of the planning approach the Jerusalem municipal authorities promote. The test case involves the Haredi neighborhood of Bait va’Gan and the secular neighborhood of Kiryat Yovel, separated by a wadi at the head of which stands Boyer High School, and offers a new solution for the space.
Ido Hen – The Mugrabi LGBTQ cultural center
Ido Hen’s project is about tolerance. It offers a way to connect the general society and small and sometimes discriminated minority groups, with an emphasis on the LGBTQ+ community. By legitimizing a cultural Queer icon, he creates a center whose purpose is to reduce stereotypes, bring people closer, and celebrate different narratives.
Anna Ibrahim – in the Neighborhood
Over the last few years, crime and violence in the Arab society in Israel has gone up as a result of neglect and ignoring social and socio-economic problems. The project explores this phenomenon, and attempts to reduce it as much as possible via planning tools. As a test case, the project uses the city of Nazareth, my city, with a method of damage control. I took urban flaws around the city which lead, or may lead, to violence and attempted to improve them. Instead of investing in imprisoning people, we should invest in improving their environment, create opportunities to participate and integrate in society, thus breaking the cycle.
I believe there is a direct connection between the constructed environment and violence, and using the proper architecture and a planning process that is right for the community, we can improve the situation. Even if we don’t make the phenomenon disappear completely, at least we’ll reduce it through architectural improvement.
Tal Portos – Off the grid
As a DJ and musician living the night life scene in Tel Aviv-Yafo I chose to make my project about the way urban communal spaces allow for an escapist experience that encompasses all the senses and allows for a conscious escape into a different, exciting, interesting, and unusual world.
הסטודנטים בסטודיו:
פרופ' אדריכל מוטי בודק
المهندس المعماريّ موطي بودك
במסגרת סטודיו פרויקט הגמר BISTAU2021 – Bio Inspiration Studio Tel Aviv University, סטודיו הפועל בהשראת הטבע והתהליכים המתרחשים בו ובהשראת הביולוגיה – תורת החיים, מפתחים הסטודנטים תהליכי תכנון ייחודיים המרחיבים את מערך הפתרונות הפוטנציאליים למשימות ארכיטקטוניות והנדסיות תוך שימוש במאגרי מידע ביומימטיים וניתוח מערכות ביולוגיות ובהסתמך על איתורם-בטבע של מבנים, תהליכים, מנגנונים, מערכות ועקרונות-תכנון המבוססים על תהליכים אבולוציוניים במשך מיליארדי שנות "מחקר ופיתוח" של הטבע עצמו, כך שנבדקות דרכי חשיבה החורגות מנתיב ההתפתחות הטכנולוגי השגרתי, תוך יציאה מדפוסים הנדסיים מקובעים ומציאת פתרונות יצירתיים, שיהיו יעילים, בני קיימא וניתנים לפיתוח וליישום בפרויקטים קונקרטיים. מעולם לא היו העיצוב והאמנות סמוכים כל כך למדע ולטכנולוגיה כפי שהם כיום. העיצוב חי ונושם בממשקים שבין שדות ידע שונים והוא אינו מתמצה עוד ברמת האובייקט הבודד אלא מחייב ידע יישומי רב-תחומי לשם פתרון בעיות מורכבות. מעצבים ואמנים עוסקים בחיפוש אחר כיווני השראה חדשים בין שהם פונים אל הטבע כדי לשאוב ממנו מודלים לחיקוי, או משתפים איתו פעולה; בין שהם פועלים יחד עם מומחים לביולוגיה סינתטית לטשטוש הגבול בין הטבעי למלאכותי, או משלבים בין תחום העיצוב לתחומי הביולוגיה, הכימיה, הרובוטיקה והננו-טכנולוגיה – המשותף לכל אלה הוא היותם פועלים במנעד שבין האורגני לאנ-אורגני, בין טבע "טבעי" לטבע מתוכנת. בעידן הגלובליזציה והמערכות האקולוגיות, שבו עולה חשיבותה של הראייה המערכתית בניתוח בעיות מורכבות, נדרשים ידע, מיומנויות ואופני חשיבה רב-תחומיים לשם פיתוח גישות חדשות בתחום האדריכלות, המשלבות בין תחומי העיצוב, הטכנולוגיה והמדע. עלייתה של החשיבה העיצובית (Design Thinking) בשנים האחרונות כפרקטיקה תיאורטית, המקדמת מודולריות ותהליכי הפשטה תכנוניים, איפשרה את פיתוחן של צורות אינטרדיסציפלינריות מבוססות-מחקר אלה, המשלבות בין תהליכי העיצוב לבין צרכי החברה והתעשייה.
סטודיו פרויקט הגמר BISTAU2021 מעמיד אפוא במרכזו את המודל המורכב הזה של חשיבה עיצובית, המושתתת על הוראה ומחקר מקדמי-חדשנות והוא עוסק בפיתוח והטמעה של ידע רוחבי רב-תחומי מבוסס מדע/טכנולוגיה/עיצוב, ומקיים שיתופי פעולה בתחומי הביו-דיזיין, הביומימיקרי, הננו-טכנולוגיה, העיצוב האלגוריתמי והתכנון הפרמטרי, האדריכלות הגנטית והביולוגיה הסינתטית. הביו-דיזיין והביומימיקרי, תכנון מערכות מעשה ידי אדם בהשראת הטבע, הם שיטות מחקר ופיתוח של ידע יישומי, המבקשות למצוא פתרונות אפקטיביים ובני קיימא לאתגרים העיצוביים והטכנולוגיים של ימינו על ידי למידה וחיקוי של צורות, עקרונות ותהליכים אקולוגיים בטבע, כשלמרבה הפרדוקס, לאחר מאות שנים של ניכור והתנכרות לטבע, שבהן שימשה הטכנולוגיה אמצעי לניכוס הטבע ומשאביו לצרכיו המעשיים והתועלתניים של האדם, מאפשרות לנו ההתפתחויות הטכנולוגיות המרשימות בעשורים האחרונים לאחזר את הטבע, לגלותו מחדש ולחשוף את צפונותיו לטובת פתרונות בני קיימא בסֶפֶרה החברתית. השיח האדריכלי העכשווי משתלב במגמה כללית זו, החל מרמת הננו-סטרוקטורה ועד לרמת המגה-סטרוקטורה: אפילו תכנונם של המבנים הפשוטים ביותר מחייב כיום שימוש בדיסציפלינות שונות ומצריך את שיתוף הפעולה של מומחים, מיומנויות וטכניקות ביצועיות מגוונות. כלי התכנון הממוחשבים, על תהליכי ההפשטה חסרי התקדים שהם מאפשרים, העיצוב האלגוריתמי והתכנון הפרמטרי – כל אלה קשורים לתחום "הלמידה המעמיקה" (Deep Learning): צורה של למידה חישובית, שבה מחשבים מלמדים את עצמם לבצע משימות באמצעות פענוח שורה ארוכה של נתוני עתק (Big Data). הם מאפשרים תכנון ובנייה של צורות ונפחים מורכבים מבחינה גיאומטרית והנדסית, ומחייבים את פיתוחם של טכניקות וחומרים חדשים, שיסייעו בהקמתם של מבנים כאלה, ולא יהיה זה מוטעה לטעון שהננו-טכנולוגיה והתפתחותם של מבנים מולקולריים יאפשרו, בסופו של דבר, את עיצובם וייצורם של חומרים מרוכבים או "חכמים", שישרתו באופן מיטבי פרויקטים לא רגולריים כאלה. לאורך כל התהליך מתרחשים יחסי גומלין בין הסטודנטים לבין כלי התכנון והייצור הדיגיטליים העכשוויים ונבדקות דרכי ביטויים בהליכי התכנון, הייצור וההקמה העתידית של מבנים אלו. כתוצאה מכך מתרחש פיתוח של שיטות טכנולוגיות ואנרגטיות ייחודיות שיחד עם פיתוח מיומנות גבוהה בטכניקות בנייה מתועשות יביאו להקמת מבנים בעלי חותם ייחודי. רעיונות אלה ממשיכים להתפתח ולהתגבש באופן רציף בזכות הלימוד המעמיק והניסיונות הבלתי פוסקים להקמת מבנים מבוססי מחקר ביומימטי, המקפידים על פיתוח בר קיימא ועל שימוש מושכל יעיל וחסכוני במשאבי כדור הארץ. העבודה מתבצעת בקני מידה שונים וברמות שונות של פירוט, ומסתמכת הן על ניסויים בפועל, והן על לימוד תיאורטי והיסטורי, תוך בחינה מתמדת של הקשר בין תכנון אדריכלי מקומי לבין השפעתו החברתית, הכלכלית והעיצובית והקשריו האורבניים והסביבתיים. בסיומו של התהליך רוכשים הסטודנטים כלי תכנון ומחקר מקצועיים, המסייעים להם בגיבוש דרכי התמודדות מקוריות ויעילות עם האתגרים האדריכליים המורכבים שיעמדו בפניהם כבר בעתיד הקרוב.
ضمن إطار استوديو المشروع النهائي BISTAU2021 – Bio Inspiration Studio Tel Aviv University، وهو استوديو مستوحى من الطبيعة والأمور التي تحدث فيها ومستوحى من علم الأحياء – نظريّة الحياة، يطوّر الطلّاب عمليات تخطيط فريدة من نوعها توسّع نطاق الحلول المحتملة للهندسة المعمارية والمهام الهندسيّة العمرانيّة باستخدام قواعد بيانات للمحاكاة الحيوية وتحليل النظم الحيويّة. لقد استند الطلّاب إلى الطبيعة لإيجاد مبان، وعمليات، وآليات، وأنظمة، ومبادئ التخطيط القائمة على عمليّات تطوّريّة امتدت على مليارات السنين من "البحث والتطوير" الّذي قامت به الطبيعة نفسها، وبطريقة تدرس طرائق التفكير الخارجة عن مسار التطوّر التكنولوجيّ المألوف، والخروج عن الأنماط الهندسيّة الثابتة المستدامة وإيجاد حلول إبداعيّة، عمليّة، مُستدامة ويمكن تطويرها وتحويلها إلى مشاريع ملموسة.
لم يكن التصميم والفن قريبين من العلم والتكنولوجيا كما هما اليوم. حيث يزدهر التصميم وينمو في الواجهات بين مجالات المعرفة المختلفة ولم يعد يقتصر على شيء واحد، ولكنه يتطلّب معرفة تطبيقيّة متعدّدة التخصصات لحل المشكلات المعقدة. ينخرط المصممون والفنانون في البحث عن أفق جديدة ليستوحوا منها فقد لجأوا إلى الطبيعة لاستخلاص نماذج يحتذى بها أو التعاون معها؛ وذلك بالعمل مع خبراء في علم الأحياء التركيبيّ لطمس الخط الفاصل بين الطبيعيّ والاصطناعيّ، أو بدمج مجال التصميم مع مجالات مثل علم الأحياء والكيمياء والروبوتات وتكنولوجيا النانو – والعامل المشترك بين جميع هذه العلوم هو عملها في نطاق بين الطبيعة العضويّة وغير العضويّة، والطبيعة "الطبيعيّة" والطبيعة المبرمجة.
في عصر العولمة والأنظمة البيئية، والّذي ازدادت فيه أهمية الرؤية المنهجيّة في تحليل المشكلات المعقد، فإن المعرفة والمهارات وطرائق التفكير متعدّدة التخصصات مطلوبة لتطوير مناهج جديدة في الهندسة المعماريّة، تجمع بين مجالات التصميم والتكنولوجيا والعلوم. أدى ظهور التفكير التصميميّ في السنوات الأخيرة بوصفه ممارسة نظريّة، تعزّز نمطية عمليات التجريد وتخطيطها، إلى تطوير هذه الأشكال متعددة التخصصات القائمة على البحث، والجمع بين عمليات التصميم واحتياجات المجتمع والصناعة.
لذلك، يركز استوديو المشروع النهائي BISTAU2021 على هذا النموذج المعقد من التفكير التصميميّ، القائم على التدريس والبحث المعزز للابتكار ويتعامل مع تطوير واستيعاب المعرفة متعددة التخصصات المستندة إلى أساس العلوم/ التكنولوجيا/ التصميم، ويحافظ على التعاون في المجالات التصميم الحيويّ، والمحاكاة الحيويّة، وتكنولوجيا النانو، والتصميم الحسابي والتصميم البارامترى، والهندسة الجينيّة، وعلم الأحياء التركيبيّ.
يعدّ التصميم الحيويّ والمحاكاة الحيويّة، وتصميم الأنظمة التي من صنع الإنسان المستوحاة من الطبيعة، أساليب للبحث وتطوير المعرفة التطبيقيّة، تسعى لإيجاد حلول فعّالة ومستدامة للتصميم والتحديات التكنولوجيّة الحاليّة من خلال التعلّم وتقليد الأشكال والمبادئ والعمليات البيئية الموجودة في الطبيعة، وللمفارقة، أنّه بعد قرون من الاغتراب والتنكّر للطبيعة، حيث عملت التكنولوجيا كوسيلة لتخصيص الطبيعة ومواردها لاحتياجات الإنسان العمليّة ومصالحه والنفعية، تسمح لنا التطورات التكنولوجيّة المُبهرة في العقود الأخيرة باستعادة الطبيعة وإعادة اكتشافها واكتشاف مكنوناتها لصالح الحلول المستدامة في المجال الاجتماعيّ.
يتناسب الخطاب المعماريّ المعاصر مع هذا الاتجاه العام، بدءًا من مستوى البنية النانويّة وصولًا إلى مستوى مبنى الضخم: حتى تصميم أبسط المباني اليوم يتطلّب استخدام تخصّصات مختلفة ويتطلب تعاون الخبراء ومهارات المتنوّعة وتقنيات الأداء المتنوّعة. إن أدوات التصميم المُبرمجة على عمليات التجريد غير المسبوقة التي تُتيحها، والتصميم الحسابيّ والتصميم البارامتري – كلها مرتبطة بمجال "التعلم العميق": وهو شكل من أشكال التعلّم الحسابيّ، حيث تعلّم الحواسيب نفسها أداء المهام عن طريق فكّ رموز سلسلة طويلة من البيانات الضخمة (البيانات الضخمة). حيث إنها تمكّن من تصميم الأشكال والأحجام وبناءها المعقدة من الناحية الهندسيّة وتتطلّب تطوير تقنيات ومواد جديدة من شأنها أن تساعد في بناء مثل هذه المباني، ولن يكون من الخطأ القول بأن تقنية النانو وتطوير المباني الجزيئيّة ستتيح في نهاية المطاف تصميم وإنتاج المواد المُعقدّة والذكيّة تخدم مثل هذه المشاريع غير النظاميّة على أفضل وجه.
خلال العمليّة تحدث تفاعلات بين الطلاب وأدوات التخطيط والتصنيع الرقميّة المعاصرة ويتم فحص طرق التعبير في تخطيط هذه المباني وصنعها والبناء المستقبلي لها. ونتيجة لذلك، يجري تطوير أساليب تكنولوجيّة وحيويّة فريدة من نوعها تؤدي إلى تشييد مبان ذات بصمة فريدة من نوعها إلى جانب تطوير مهارات عالية في تقنيات البناء الصناعية. وتواصل هذه الأفكار تطورّها وتبلّورها باستمرار بفضل الدراسة المتعمقة والمحاولات المستمرة لإنشاء مباني قائمة على البحوث المحاكاة الحيويّة، تحافظ على التنمية المستدامة والاستخدام الفعال والاقتصاديّ لموارد الأرض.
يجري تنفيذ العمل على مستويات مختلفة وبتفاصيل مختلفة، ويعتمد على كل من التجارب الفعليّة والدراسة النظريّة والتاريخيّة، ويدرس باستمرار العلاقة بين التصميم المعماريّ المحليّ وتأثيره الاجتماعيّ والاقتصاديّ، والتصميميّ، وسياقاته الحضريّة، والبيئيّة. في نهاية العملية، يكتسب الطلاب أدوات التخطيط والبحث المهنيّة، والتي تساعدهم على صياغة طرق أصلية وفعالة للتعامل مع التحديات المعمارية المعقدة التي سيواجهونها في المستقبل القريب.
BISTAU2021 Final Project Studio – The Bio Inspiration Studio at Tel Aviv University, is a studio inspired by biology, life science, and by natural processes. In the studio, students develop unique planning processes, which expand the array of potential solutions available to architectural and engineering tasks, while using biomimetic databases and analyzing biological systems. The students rely on nature to find structures, processes, mechanisms, systems, and planning principles based on billions of years of evolutionary processes with millennia of R&D by nature itself, in a way that examines modes of thought that deviate from the ordinary path of technological development, while breaking out of set engineering patterns and finding creative solutions that are effective, sustainable, and can be developed and applied to concrete projects.Design and art are closer to science and technology than ever before. Design lives in the spaces between different disciplines and is no longer only relevant at the level of the singular object. Instead, it requires an application of multidisciplinary knowledge to solve complex problems. Designers and artists search for new areas of inspiration. Whether they turn to nature to try and imitate it or to collaborate with it, or whether they work together with synthetic biology experts to blur the borders between the natural and artificial, or fuse design with biology, chemistry, robotics, and nanotechnology. They all work within the range of the organic and the inorganic, between “natural” nature and programmed nature.In the age of globalization and ecosystems, when the significance of a systematic outlook is so much greater, knowledge, skill, and multidisciplinary thinking methods combining design, technology and science, are required for the development of new approaches to architecture. The recent rise of Design Thinking as a theoretical practice promoting modularity and planning process simplification allowed the development of these research-based interdisciplinary forms, which integrate the design process with social and industrial needs.
BISTAU2021, The Final Project Studio places at its center this complex model of Design Thinking which is based on innovation-promoting teaching and research, and deals with developing and promoting broad, multidisciplinary, science/technology/design-based knowledge, and fostering collaboration between the fields of bio-design, biomimicry, nanotechnology, algorithmic design, parametric planning, genetic architecture, and synthetic biology. Bio-design and biomimicry – the planning of man-made systems inspired by nature – are methods of research and development for applied knowledge which seek to find effective and sustainable solutions for current design and technological challenges by learning and imitating shapes, principles and ecological processes that exist in nature. Paradoxically, after centuries of alienation and hostility toward nature, in which technology was used to appropriate nature and natural resources to satisfy man’s practical and utilitarian needs, the impressive technological development of the recent decades allows us to salvage nature, rediscover it and expose its secrets to find sustainable solutions in the social sphere. Contemporary architectural discourse is part of this general trend, from the level of the nanostructure to the level of the megastructure. Even the planning stages of the simplest buildings currently require using different disciplines and cooperation between experts, skills, and diverse execution techniques. Computerized planning tools, and the unprecedented abstraction processes they permit – the algorithmic design and parametric planning – are all related to Deep Learning: a form of computerized learning, in which computers teach themselves to execute tasks by analyzing a long array of Big Data. They allow the planning and construction of structures and volumes with complex geometry and engineering, and require the development of new techniques and materials that would assist in building them. The claim can be made that nanotechnology and the development of molecular constructions would eventually allow designing and manufacturing composite or “smart” materials that would optimally serve such irregular projects. Throughout the process, the students interact with contemporary digital planning and manufacturing tools and explore methods of expression in the planning, manufacturing, and construction processes of these structures. As a result, they develop unique technological and energetic approaches which, along with reaching high levels of skill in industrial construction techniques, will result in the creation of unique structures. These ideas form and evolve constantly thanks to the in-depth learning and the continuous attempts to create building based on biomimetic research, which ensure a sustainable development and a smart, efficient, and economical use of earth’s resources.
The work is done on different scales and different levels of detail. It relies both on actual experiments, and theoretical and historical study, while continually examining the relations between local architectural planning and its social, economic, and design impact and its urban and environmental contexts. At the end of the process, the students acquire professional research and planning tools that assist them in establishing original and efficient methods to face the complex architectural challenges they will encounter in the near future.
הסטודנטים בסטודיו:
פרופ' אדריכלית תאה קיסלוב, אדריכלית ליאורה קיסלוב קיי
البروفيسور المهندسة المعماريّة تيا كيسلوف, المهندسة المعماريّة ليورا كيسلوف- كي
א ח ר י ה ק ו ר ו נ ה
שנה טורפת;
טורפת קלפים, טורפת חוקי טבע, טורפת סדרי עולם, טורפת חברתית;
שנת מחקר –
הסטודנטים מעמיקים להתבונן, כול אחד בסביבתו הקרובה, האהובה ,הכואבת,
משוטטים / בוחנים / חוקרים / ומסיקים מסקנות.
מה הוא התיקון הראוי לחיים עתידיים כאן.
בעד החברה, בעד הטבע, בעד העולם.
"מה יבוא אחרי הקורונה"
תפקיד האדריכל ,אחריות האדריכל , והפרקטיקה המעשית -אשר חייבים להיות משולבים זה בזה כך שיפרו זה את זה
ויאפשרו למקצוע האדריכלות להשפיע על החברה ולתרום לה .מוטב לנו להצמיח אדריכלים בעלי השקפת עולם אישית
מגובשת, בעלי אג׳נדה חברתית , כאנשים המסוגלים להשפיע על הסביבה בה הם חיים ולהשתתף בעיצוב עתידה .
אדריכלות כפרקטיקה המשולבת עם המערכת הציבורית שמתוך הטלת ספק מעוררת דיון עמוק ופתוח שילווה את תכנון
המרחב כולו ,פרקטיקה היוצרת מושגים חדשים פורצי דרך ודוחפת את גבולות המקצוע.
בהנחיה ,המחקר והתכנון היו שזורים לאורך כל תהליך העבודה שהינו ספירלי ואינו לינארי ,התהליך משכלל את כלי
העשייה והביקורת האדריכליים .
העבודה בסטודיו קבוצתית וגם אישית ובסיעור מוחות . כל סטודנט הציג את התקדמותו בעבודה לכול אורך השנה
והשתתף בהצגה ובדיון של כול הסטודנטים האחרים בקבוצה.
הדגש היה על אדריכל שאינו רואה את עצמו כ ״ נותן שירות ״ ממחזר אידאולוגיות קיימות -הוא נדרש לפתח ראייה רב
תרבותית , הכרות עמוקה עם החברה בה הוא פועל , התאוריות שלו מתורגמות לעשייה הנדרשת להכרה בדינאמי
,בהשתנות תמידית , באקטיביות , בהסתכלות הוליסטית והתבוננות עם קונטקסט.
הקורונה העמיקה שוב מחשבות ודיונים על חיי החברה הסביבה והתרבות שלנו ,והרחיבה את שורשיהם .
הסטודנטים כתבו והציגו מאמרים על ;
* זקנה, דייטינג, בדידות .
* אבטלה ,עבודה מהבית, חינוך אחר.
* זום מסכים ,ריחוק חברתי , מצבי מחאה.
* פילוג , השיבה הביתה, הבדלי דורות בחברה הערבית ישראלית.
לכן תמצאו בפרויקטים הצעות ;לפתרונות מרחביים נגד אלימות ;לחיים במרחבי זמן שאול ; התייחסות לכיליון ;האטה;
נראות ושימוש שווים במרחב ;הכלת הדור השלישי ;וגידולים אורבניים .
" חיינו כנראה נשלטים עדיין על ידי מספר ניגודים שבהם איננו יכולים לגעת, שהמוסדות והפרקטיקות שלנו
עדיין לא העזו לפגוע בהם. מדובר בניגודים שאנו מקבלים כמובנים מאליהם: למשל בין מרחב פרטי למרחב
ציבורי, בין מרחב המשפחה למרחב חברתי, בין מרחב תרבותי למרחב שימושי, בין מרחב פנאי למרחב עבודה:
כל במרחבים האלה עודם חדורים בקדושה עמומה" – מישל פוקו.
ما بعد الكورونا
ستوديو السنة الخامسة المشروع النهائيّ – البروفيسور المهندسة المعماريّة تيا كيسلوف، المهندسة المعماريّ ليئورا كيسلوف كي.
سنة جنونيّة؛
ابتلعت البطاقات، ابتلعت القوانين الطبيعيّة، ابتلعت قوانين العالم، ابتلعت الحياة الاجتماعيّة؛
سنة بحث-
يتعمّق الطلّاب في التأمّل، كُلّ في بيئته القريبة، المحبوبة، المؤلمة،
هائمون / فاحصون / باحثون/ ومستخلصو نتائج.
ما التصحيح الأنسب للحياة المستقبليّة هنا
دعم المجتمع، دعم الطبيعة، دعم العالم
"مرحلة ما بعد الكورونا"
وظيفة المهندس المعماريّ، مسؤوليّة المهندس المعماريّ، والممارسة العمليّة – ينبغي أن تتشابك لتحسنّ بعضها البعض؛ وتمكّن مهنة العمارة من التأثير في المجتمع والمساهمة فيه. يُستحسن أن نطوّر مهندسين معماريّين أصحاب رؤية كونيّة شخصيّة متماسكة، ذوي اهتمامات اجتماعيّة، ليكونوا أشخاصًا قادرين على التأثير في محيطهم والمشاركة في بناء مستقبله، العمارة العمليّة الّتي تتماشى مع النظام العامّ وتثير من باب التشكيك مناقشة عميقة ومفتوحة تصاحب تخطيط المساحة كلّها، وهي ممارسة تخلق مفاهيم جديدة رائدة وتوسّع تخوم المهنة.
تحت التوجيه، كانت البحوث والتخطيط غير متشابكة طوال إجراءات العمل الحلزونيّة وغير الخطيّة، تطوّر العملية أدوات العمل والنقد العمرانيّ.
لقد كان العمل في استوديو جماعيّ وفرديّ وبعصف ذهني. كما وعرض كل طالب تقدّمه في العمل على مدار العام وشارك في عرض ومناقشة اشترك فيها جميع الطلاب الآخرين في المجموعة.
كان التركيز على المهندس المعماريّ الذي لا يرى نفسه "مزود خدمة" يقوم بإعادة تدوير الأيديولوجيات القائمة، إنّه مُطالب بتطوير وجهة نظر متعددة الثقافات، ومعرفة عميقة مع المجتمع الذي يعمل فيه، لتترجم نظرياته إلى عمل يستلزم الاعتراف بالديناميات، والتغيير الدائم، والنشاط، والنظرة الشاملة والتأمل في السياق.
لقد عمّق وباء الكورونا مرة أخرى الأفكار والمناقشات حول حياتنا الاجتماعيّة وبيئتنا وثقافتنا، ووسعت جذورها. فيما يلي المواضيع الّتي كتب الطلاب عنها مقالات وعرضوها:
* الشيخوخة، المواعدة، الوحدة.
* البطالة، والعمل من المنزل، والتعليم الآخر
* شاشات الزوم، التباعد الاجتماعيّ، وسائط الاحتجاج.
* الانقسام، العودة إلى الوطن، والاختلافات بين الأجيال في المجتمع العربيّ الإسرائيليّ
لذا سوف تجدون مقترحات في المشاريع لحلول مكانيّة ضد العنف؛ للعيش في مساحات زمنيّة مستعارة؛ إشارة إلى الانقراض؛ تباطؤ؛ المساواة في الظهور واستخدام المساحة؛ احتواء الجيل الثالث؛ والمحاصيل الحضريّة.
"يبدو أن لا حياتنا ما تزال محكومة بعدّة مفارقات لا يمكننا لمسها ، والتي لم تجرؤ مؤسساتنا وممارساتنا على المسّ بها بعد. إنّها المفارقات التي نأخذها على أنّها مُسلّمات: على سبيل المثال، بين الحيّز الخاص والحيّز العام، بين حيّز الأسرة والحيّز الاجتماعيّ، بين الحيّز الثقافي والحيّز العمليّ، بين الحيّز الترفيهيّ والحيّز الوظيفيّ: كل هذه المساحات لا تزال محاطة بقداسة غامضة "- ميشيل فوكو.
البروفيسور المهنّدسة المعماريّة تيا كيسلوف والمهندسة المعماريّة ليئورا كيسلوف كي
After COVID
A wild year;
A year of wild cards, wild laws of nature, society going wild, the whole world gong wild;
A year of investigation – the students give an in-depth look each at their own close, pained environment, they roam/test/examine/come to conclusions.
What is the proper fix for future life here?
For society, for nature, for the world?
“What happens after COVID?”
The role of the architect, the responsibility of the architect, and the practice, have to be intertwined so that they enrich each other, and allow architecture as a profession to affect society and contribute to it. We should raise architects with a formulated worldview, a social agenda, as people who can affect the environment they live in and participate in shaping its future. Practical architecture combined with skepticism-based public involvement creates open, profound debate that will accompany the development of an entire area, such practice creates innovative, groundbreaking concepts that propel the whole profession forward.
Under guidance, research and planning were intertwined throughout the entire work process, which is spiral and non-linear. The process improves architectural tools of action and critique.
Work in the studio is in groups, and also individually together with brainstorming. Each student presented their work progress throughout the year, and participated in the presentation and the discussion of all other students in the group.
The emphasis was on architects who do not see themselves as “providing a service” and recycle existing ideologies – they are required to develop a multi-cultural vision, a profound familiarity with the society in which they operate. Their theories are translated into action that is required to recognize the dynamic, the constantly changing, the active, to holistic outlooks and dealing with context.
COVID has, once more, emphasized thinking and discussions about our social life, our culture and environment, and expanded it. The students wrote and presented articles on:
· Old age, dating, loneliness
· Unemployment, work from home, alternative education
· Zoom screens, social distancing, states of protest
· Schisms, returning home, generational differences in Arab-Israeli society
Therefore in the projects you will find suggestions for: spatial solutions to violence; living in spaces of borrowed time; references to extinction; slowing down; visibility and equal use of space; old age inclusion and urban growth.
“And perhaps our life is still governed by a certain number of oppositions that remain inviolable, that our institutions and practices have not yet dared to break down. These are oppositions that we regard as simple givens: for example, between private space and public space, between family space and social space, between cultural space and useful space, between the space of leisure and that of work. All these are still nurtured by the hidden presence of the sacred.” –Michel Foucault
הסטודנטים בסטודיו:
אדריכל שם טוב צרויה
المهندس المعماريّ شيم طوف تسرويا
פרוייקט הגמר הינו מניפסט אישי של הסטודנט/ית המתאר באופן מקיף את התהליך האקדמי והמקצועי שעבר הסטודנט/ית בארבע השנים הקודמות של התואר.
עקרון חשוב בעבודת הסטודיו הוא הפלורליזם ומגוון הנושאים הרחב שהסטודנטים נחשפים אליו, מכוון שהפרויקטים הם אישיים ובאים מהעולם הפנימי של כל אחד ואחת.
כל ההנחיות בסטודיו נעשות במשותף, כאשר כל סטודנט/ית מציג לפחות פעם אחת בשבוע את ההתקדמות בפרויקט מול כולם ואז מתפתח דיון אקדמי ומקצועי אותו אני מנהל כמנחה.
בהיבט הפדגוגי אני שם דגש על פיתוח מנגנון אינטגרציה של הידע הנרכש על מנת לבטא באופן איכותי וברור את התוצרים האדריכליים והתפיסתיים.
בסמסטר הראשון אנו מפתחים על בסיס מפה מושגית (של פרוייקט הגמר) שהסטודנטים מקבלים מודלים פיזיים קונספטואליים מופשטים המתעסקים עם מושגי יסוד באדריכלות ובעיצוב, שדרכם אני כמנחה לומד על היכולות הרלוונטיות של הסטודנטים/יות ומנחה אותם בהתאם.
עקרון נוסף וחשוב הוא ההתייחסות למתודולוגיה של היצירה ע"י לימוד תקדימים חשובים, היסטוריים וקנוניים, בניית מאגרי מידע, איסוף ומחקר ושימוש בכל הרבדים של האישיות – האינטואיטיבי, השכלי – רציונאלי והרוחני.
לקראת סוף הסמסטר נבחר נושא על ואתר רלוונטי שעליו מיושם המניפסט האישי.
בשלב זה נחקר מושג הקונטקסט במובן הרחב שלו – האורבני, הפיזי, התרבותי והאווירתי.
בסמסטר השני ישנה התמקדות באתר ובניתוח הדאטה הרלוונטית, מקנה מידה עירוני הכולל ניתוח סביבתי, ניתוח תנועה, טופוגרפיה וכו' , ואז ישנה התמקדות של הסטודנט/ית במקטע מסוים שמפותח באופן מפורט בהיבט הבניני.
מרכיב חשוב בסמסטר זה הוא לימוד של התחביר הבניני על גווניו הרבים תוך סיורים באתרים נבחרים וביצוע "פסיכואנליזות" לבניינים איכותיים.
المشروع النهائيّ هو بيان شخصيّ للطالب يصف بشكل شامل المسار الأكاديميّ والمهنيّ الّذي اجتازه الطالب في الأربع سنوات السابقة لنيل اللقب.
من المبادئ المهمة في عمل الاستوديو التعدديّة والتنوع الكبير في الموضوعات التي يتعرض لها الطلاب، حيث أن المشاريع شخصية وتنبعث من العالم الداخليّ لكل واحد.
جميع التوجيهات في الاستوديو تتم بالتعاون، حيث يعرض كلّ طالب مرّة واحدة على الأقلّ في الأسبوع التقدم الّذي أحرزه في المشروع أمام الجميع، ومن ثم تدور مناقشة أكاديميّة ومهنيّة أديرها بصفتي المُوجّه.
ومن منظور تربوي، أركّز على تطوير آلية تكامل للمعرفة المكتسبة من أجل التعبير عن الأعمال المعماريّة، والتصويريّة بشكل، واضح، ونوعيّ.
في الفصل الدراسيّ الأوّل، نطوّر نماذج ماديّة مفاهيميّة مُجرّدة بالاعتماد على خريطة مفاهيميّة (للمشروع النهائي) يحصل عليها الطلاب وتتناول هذه النماذج المفاهيم الأساسيّة في الهندسة المعماريّة والتصميم، ومن خلالها أتعرّف أنا المُوجّه على قدرات الطلاب وتوجيههم وفقا لذلك.
المبدأ المهم الآخر هو التطرّق إلى منهجيّة العمل من خلال دراسة السوابق المهمّة، والتاريخيّة والمبدئيّة، وبناء قواعد البيانات، والجمع والبحث واستخدام جميع طبقات الشخصية الفطريّة، والفكريّة – العقلانيّة والروحيّة.
قرب نهاية الفصل الدراسيّ، نختار موضوع مُميّز وموقع مناسب لنُطبّق عليه البيان الشخصيّ.
في هذه المرحلة، درسنا مفهوم السياق بمعناه الأوسع – الحضريّ والماديّ والثقافيّ وروح المكان.
في الفصل الدراسيّ الثاني هناك تركيز على الموقع وتحليل البيانات ذات الصلة، بمقاييس حضريّة نتضمّن التحليل البيئيّ، وتحليل الحركة، والتضاريس الجغرافيّة وما إلى ذلك، ثمّ يُركّز الطالب على منطقة مُعيّنة يعمل على تطويرها بالتفصيل من الناحيّة العمرانيّة.
عنصر مهم من هذا الفصل الدراسي هو دراسة البناء حسب السياق بأبعاده العديدة من خلال التجوال في مواقع مختارة وإجراء "التحليل النفسيّ" للمباني ذات الجودة العاليّة.
The Architectural Design Final Project is a personal manifesto which comprehensively describes the academic and professional process of the student in the previous four years of the degree.
Since student’s projects are personal and developed from their inner world, a central principle in the studio's work is pluralism and a wide range of topics that students are exposed to.
All design studio discussions are held together, with each student presenting his work at least once a week to the group and then an academic and professional discussion develops, which I conduct as a facilitator.
In the pedagogical aspect, I place emphasis on developing an integrative mechanism of the acquired knowledge in order to express in a qualitative and clear manner the architectural and conceptual outputs.
In the first semester, on the basis of a conceptual map (of the final project) which students receive, we develop abstract conceptual physical models that deal with basic concepts in architecture and design, through which, I as a facilitator learn about the relevant abilities of the students and guide them accordingly.
Other important principle is the study of methodology of work by analyzing important precedents, historical and canonical, building databases, collecting and researching and using all levels of personality – intuitive, intellectual – rational and spiritual.
Towards the end of the semester a major topic is selected and a relevant location on which the student personal manifesto is applied.
At this point, the concept of context is explored in its broadest sense – urban, physical, cultural and its sense of place.
In the second semester the studio focus on the site and the analysis of the relevant data, from an urban scale that includes environmental analysis, traffic analysis, topography, etc., and then to a more specific area of the project which the building aspect itself is more detailed developed by the student.
A very important component of this semester is the study of building syntax in its many shades while touring selected sites and performing "psychoanalysis" of architectural qualified buildings